شبنم داوری؛ نسرین باقری
چکیده
مقدمه: پیشرفت تحصیلی میزان موفقیت فرد در دستیابی به اهداف خاص محیط‌های آموزشی به‌ویژه مدرسه را نشان می‌دهد. روش: پژوهش حاضر به روش همبستگی و با استفاده از تحلیل مسیر انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش‌آموزان مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه دوم مدارس غیرانتفاعی منطقه 1 آموزش و پرورش تهران در سال 1400-1401 تشکیل می‌دادند. 240 نفر نمونه ...
بیشتر
مقدمه: پیشرفت تحصیلی میزان موفقیت فرد در دستیابی به اهداف خاص محیط‌های آموزشی به‌ویژه مدرسه را نشان می‌دهد. روش: پژوهش حاضر به روش همبستگی و با استفاده از تحلیل مسیر انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش‌آموزان مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه دوم مدارس غیرانتفاعی منطقه 1 آموزش و پرورش تهران در سال 1400-1401 تشکیل می‌دادند. 240 نفر نمونه به روش نمونهگیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان طی یک جلسه و به‌صورت انفرادی به پرسشنامه پیشرفت تحصیلی (فام و تیلور، 1994) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج، (2006) و والدین آن‌ها نیز به پرسشنامه فرزندپروری بامریند (1973) پاسخ دادند. یافته‌ها: نتایج نشان داد ضریب مسیر بین راهبردهای غیرانطباقی تنظیم شناختی (001/0=p، 208/0-=β) و راهبردهای انطباقی تنظیم شناختی (001/0=p، 306/0=β) و پیشرفت تحصیلی معنادار بود. ضریب مسیر مستقیم بین سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه (001/0=p، 221/0-=β) و مقتدرانه (001/0=p، 303/0=β) با پیشرفت تحصیلی معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه و پیشرفت تحصیلی با میانجی‌گری راهبردهای غیرانطباقی تنظیم شناختی هیجان (045/0=p، 028/0-=β) و راهبردهای انطباقی تنظیم شناختی هیجان (001/0=p، 073/0=β) معنادار بود. نتیجه‌گیری: راهبردهای تنظیم شناختی هیجان تحت تأثیر سبک‌های فرزندپروری می‌تواند پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان را تبیین کند.
