روان‌شناسی خانواده
محبوبه عباسی قمی؛ حسن حیدری؛ مجتبی محمدی جلالی فراهانی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، اثربخشی طرحواره‌درمانی هیجانی برعزت نفس‌جنسی، کیفیت رابطه زناشویی، الگوهای ارتباطی و ناگویی -هیجانی در زوج‌های متعارض مراجعه‌کننده به مراکز‌مشاوره خانواده در قم انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی بود. جامعه-آماری، شامل کلیه زنان دارای تعارضات‌زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره استان قم در سال 1400 بود. ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، اثربخشی طرحواره‌درمانی هیجانی برعزت نفس‌جنسی، کیفیت رابطه زناشویی، الگوهای ارتباطی و ناگویی -هیجانی در زوج‌های متعارض مراجعه‌کننده به مراکز‌مشاوره خانواده در قم انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی بود. جامعه-آماری، شامل کلیه زنان دارای تعارضات‌زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره استان قم در سال 1400 بود. از این جامعه ۱۶ زوج به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به شیوه جایگزینی تصادفی در دو گروه طرحواره‌درمانی هیجان‌مدار (8 زوج)، و گواه (8 زوج) قرار گرفتند. هر دو گروه آزمایش، طی جلسات 60 دقیقه‌ای آموزش دریافت کردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه آلکسی‌تایمیای تورنتو (1986)، عزت‌نفس جنسی اسچوارز (1996)، کیفیت روابط زناشویی باسبی و همکاران (1995) و الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (1984) بود. داده‌ها با کمک نرم‌افزار SPSS و با روش تحلیل کوواریانس چند‌متغیره تحلیل شدند. یافته‌ها تفاوت معناداری را بین دو گروه آزمایش و گواه در عزت‌نفس‌جنسی، کیفیت رابطه زناشویی، الگوهای ارتباطی‌سازنده و ناگویی‌هیجانی در مرحله پس‌آزمون نشان دادند. نتایج نشان داد مداخله طرحواره درمانی هیجانی موجب افزایش میانگین سه متغیر عزت نفس جنسی، کیفیت رابطه زناشویی و ارتباط سازنده متقابل شد و هم‌چنین موجب کاهش میانگین سه متغیر ارتباط توقع کناره گیری، ارتباط اجتناب متقابل و ناگویی هیجانی شد. لذا با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت طرحواره‌درمانی‌هیجان-مدار می‌تواند میزان عزت‌نفس‌جنسی، کیفیت‌روابط و الگوهای‌ارتباطی را افزایش و ناگویی‌هیجانی را کاهش دهند..
