روانشناسی کودکان استثنایی
محمد حسین دهقانی؛ سالار فرامرزی؛ خسرو رمضانی
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسه بسته آموزشی والدگری کودکان با اختلالهای یادگیری خاص مبتنی بر تجربه زیسته والدین و آموزش والدگری بارکلی بر تابآوری روانی، سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دو گروه که در ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر مقایسه بسته آموزشی والدگری کودکان با اختلالهای یادگیری خاص مبتنی بر تجربه زیسته والدین و آموزش والدگری بارکلی بر تابآوری روانی، سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانشآموزان بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دو گروه که در بخش کیفی شامل کلیه والدین دارای کودک با اختلالهای یادگیری خاص و بخش کمی شامل کلیه مادران دارای دانشآموز اختلال یادگیری خاص شهر آباده بود. با 10 نفر از والدین، مصاحبهها در حد اشباع قرار گرفت. جهت انتخاب افراد برای مصاحبه از روش نمونهگیری هدفمند استفاده شد. بر این اساس 45 نفر از مادران دارای دانشآموز اختلال یادگیری خاص انتخاب، و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش (بسته آموزشی والدگری)، 15 نفر در گروه آزمایش (آموزش والدگری بارکلی)، و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. بسته آموزش والدگری محقق ساخته برای والدین گروه آزمایش اول(در 8 جلسه 90 دقیقهای) و آموزش والدگری بارکلی(در 8 جلسه 90 دقیقهای) اجراء شد. ابزارهای اندازهگیری شامل پرسشنامه تابآوری روانی کانر–دیویدسون(2003)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل(1961)، پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور(1999) بود. به منظور تحلیل استنباطی دادهها از روشهای آماری تحلیل واریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد، تفاوت معناداری بین میزان تاثیرگذاری دو روش بسته آموزشی والدگری محقق ساخته و آموزش والدگری بارکلی بر سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی در بین مادران دارای کودک با اختلالهای یادگیری خاص نشان داد،
