ذکراله مروتی؛ منیجه شهنی ییلاق؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ فاطمه کیانپور قهفرخی
دوره 20، شماره 1 ، تیر 1392، ، صفحه 91-122
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه علّی محیط یادگیری سازنده‌گرای ادراک شده و عملکرد ریاضی با میانجی‌گری جهت‌گیری درونی هدف، ارزش تکلیف، نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی در دانش‌آموزان بود. در این مطالعه علّی-همبستگی، جامعه آماری کلیه دانش‌آموزان پسر پایه سوم رشته ریاضی-فیزیک دبیرستان‌های دولتی شهر اهواز بود که به روش تصادفی ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه علّی محیط یادگیری سازنده‌گرای ادراک شده و عملکرد ریاضی با میانجی‌گری جهت‌گیری درونی هدف، ارزش تکلیف، نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی در دانش‌آموزان بود. در این مطالعه علّی-همبستگی، جامعه آماری کلیه دانش‌آموزان پسر پایه سوم رشته ریاضی-فیزیک دبیرستان‌های دولتی شهر اهواز بود که به روش تصادفی چند مرحله‌ای 300 دانش‌آموز از بین آنها در نواحی چهارگانه آموزش و پرورش انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه ادراک از محیط یادگیری سازنده‌گرا (CLES)، پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی، سیاهه نگرش نسبت به ریاضی (ATMI) و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ) بودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری انجام گرفت. براساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی معادلات ساختاری روابط علّی بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. به طور کلی، در الگوی پیشنهادی پژوهش، نتایج نشان دادند که محیط یادگیری سازنده‌گرای ادراک شده هم به صورت مستقیم و هم غیرمستقیم از طریق جهت‌گیری درونی هدف، ارزش تکلیف، نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی با عملکرد ریاضی رابطه دارد. تمامی فرضیه‌های پژوهش به استثنای مسیر مستقیم نگرش نسبت به ریاضی با خودکارآمدی ریاضی مورد تایید قرار گرفتند.
منیجه شهنی ییلاق؛ سید موسی گلستانه؛ زنده یاد جمال حقیقی؛ عبدالکاظم نیسی؛ فاطمه کیانپور قهفرخی
دوره 17، شماره 1 ، تیر 1389، ، صفحه 1-32
چکیده
هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش انگیزش تحصیلی بر ابعاد شناختی-انطباقی، شناختی-غیرانطباقی، رفتاری-انطباقی و رفتاری-غیرانطباقی انگیزش و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان سال دوم دبیرستان‌های پسرانه شهر بوشهر بود. آموزش انگیزش تحصیلی (طی 16 جلسه آموزشی) به عنوان متغیر مستقل و خوداثربخشی، تبحرگرایی، ارزش‌گذاری، پایداری، برنامه‌ریزی، ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش انگیزش تحصیلی بر ابعاد شناختی-انطباقی، شناختی-غیرانطباقی، رفتاری-انطباقی و رفتاری-غیرانطباقی انگیزش و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان سال دوم دبیرستان‌های پسرانه شهر بوشهر بود. آموزش انگیزش تحصیلی (طی 16 جلسه آموزشی) به عنوان متغیر مستقل و خوداثربخشی، تبحرگرایی، ارزش‌گذاری، پایداری، برنامه‌ریزی، مدیریت تکلیف، اضطراب، اجتناب از شکست، کنترل نامطمئن، خودناتوان‌سازی، عدم التزام تحصیلی و عملکرد تحصیلی به عنوان متغیرهای وابسته بودند. پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی میدانی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه انگیزش و التزام تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستانی مارتین، پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودگردان زیمرمن و مارتینز-پونز و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی یادگیری ایکلس بودند. نمونه پژوهش شامل 60 دانش‌آموز پسر سال دوم دبیرستانی شهر بوشهر در سال تحصیلی 88-1387 بود، که با روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌یی انتخاب و به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. نتیجه‌ی تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) نشان داد که آموزش انگیزش تحصیلی باعث افزایش معنی‌دار خوداثربخشی، تبحرگرایی، ارزش‌گذاری، پایداری، مدیریت تکلیف و عملکرد تحصیلی و کاهش معنی‌دار اضطراب، اجتناب از شکست و کنترل نامطمئن می‌شود. اما، در متغیرهای برنامه‌ریزی، خودناتوان سازی و عدم التزام تحصیلی تغییر معنی‌داری صورت نگرفت.
منیجه شهنی ییلاق؛ غلامحسین مکتبی؛ حسین شکرکن؛ جمال حقیقی؛ فاطمه کیانپور قهفرخی
چکیده
این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی بر اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی پرداخته است. جامعه‌ی آماری شامل دانشجویان دوره‌ی کارشناسی دانشگاه شهید چمران بود که در سال تحصیلی 87-86 مشغول به تحصیل بودند. از میان این دانشجویان 120 نفر به طور تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و در چهار گروه 30 نفری (آزمایشی دختر و پسر و گواه دختر و ...
بیشتر
این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی بر اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی پرداخته است. جامعه‌ی آماری شامل دانشجویان دوره‌ی کارشناسی دانشگاه شهید چمران بود که در سال تحصیلی 87-86 مشغول به تحصیل بودند. از میان این دانشجویان 120 نفر به طور تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و در چهار گروه 30 نفری (آزمایشی دختر و پسر و گواه دختر و پسر) گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامهی خود-گزارشی هوش هیجانی براکت و همکاران، اضطراب اجتماعی ماتیک و کلارک و سازگاری اجتماعی مظاهری. طرح پژوهش از نوع آزمایش میدانی، با پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه است. گروه آزمایش در 8 جلسهی 90 دقیقهای تحت آموزش هوش هیجانی قرار گرفتند. پس از اعمال مداخلهی آزمایشی، بار دیگر میزان اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی گروههای آزمایش و گواه سنجیده شد. پس از 8 هفته از آزمودنیها پیگیری به عمل آمد. نتایج تحلیل واریانسهای چندمتغیری بیانگر تفاوت معنی‌دار بین اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی گروهها است. در ضمن، بین دو جنس از لحاظ تأثیر آموزش هوش هیجانی بر متغیرهای وابسته تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. اثر درمان بعد از هشت هفته هم چنان ادامه داشت.
