زهرا ابراهیمی؛ شاهرخ مکوند حسینی؛ سید موسی طباطبایی
چکیده
اختلال اضطراب فراگیر جزء شایع‌ترین اختلالات روان‌شناختی در ﻣﻴﺎن ﻛﻮدﻛﺎن و نوجوانان محسوب می‌شود که عمدتاً با اضطراب نسبت به عملکرد و رویدادهای روزانه مشخص می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش‌بینی اختلال اضطراب فراگیر براساس سبک‌های دلبستگی با واسطه‌گری طرحواره‌های ناسازگار اولیه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان ...
بیشتر
اختلال اضطراب فراگیر جزء شایع‌ترین اختلالات روان‌شناختی در ﻣﻴﺎن ﻛﻮدﻛﺎن و نوجوانان محسوب می‌شود که عمدتاً با اضطراب نسبت به عملکرد و رویدادهای روزانه مشخص می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش‌بینی اختلال اضطراب فراگیر براساس سبک‌های دلبستگی با واسطه‌گری طرحواره‌های ناسازگار اولیه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان مقاطع مختلف دبیرستان سنین بین 18-13 ساله ساکن استان تهران در سال تحصیلی 1399-1398 بودند، که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، 297 نفر از آنها انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های نگرانی پنسیلوانیا (PSWQ)، مقیاس بازنگری‌شده سبک دلبستگی بزرگسالان (RAAS) و نسخه کوتاه طرحواره یانگ (YSQ-SF) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری و در نرم‌افزارهای SPSS و AMOS ویراست 24 تحلیل شد. نتایج نشان داد که مسیر مستقیم دلبستگی ایمن و دلبستگی اجتنابی با اختلال اضطراب فراگیر منفی و معنی‌دار است (01/0p<) و سبک دلبستگی دوسوگرا ارتباط معنی‌داری با اختلال اضطراب فراگیر نداشت. همچنین نتایج تحلیل بوت‌استراپ نشان داد طرحواره‌های ناسازگار اولیه فقط اثر سبک‌های دلبستگی ایمن و اجتنابی را بر اضطراب فراگیر میانجی‌گری می‌کند و در رابطه بین سبک دلبستگی دوسوگرا، طرحواره‌های ناسازگار اولیه نقش میانجی ندارد.
شیدا جبل عاملی؛ حمیدطاهر نشاط دوست؛ محمدباقر کجباف؛ حسین مولوی
دوره 21، شماره 2 ، دی 1393، ، صفحه 1-18
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی رواندرمانی اسلامیبر کیفیت زندگی و اضطراب افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود.طرح پژوهش به صورت تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. ابتدا با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی، 30 فرد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انتخاب شدند، سپس با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی رواندرمانی اسلامیبر کیفیت زندگی و اضطراب افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود.طرح پژوهش به صورت تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. ابتدا با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی، 30 فرد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انتخاب شدند، سپس با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه هفتگی، تحت رواندرمانی اسلامی قرار گرفت. برای گردآوری داده‌ها، پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) و پرسشنامه اضطراب بک (BAI)، توسط همه آزمودنیها در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. دادههای پژوهش در نرمافزار SPSS15 و با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که در پس آزمون میانگین نمرات کیفیت زندگی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری افزایش پیدا کرده است (05/0p<) و میانگین نمرات اضطراب به طور معنی‌داری کاهش پیدا کرده است (05/0p<). مطابق با نتایج این پژوهش، رواندرمانی اسلامی بر بهبود کیفیت زندگی و کاهش اضطراب افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مؤثر بود.
