مرضیه ارغوانی؛ قاسم آهی؛ محمد حسن غنی فر؛ فاطمه شهابی زاده؛ رضا دستجردی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات روابط معلم- شاگرد و معلم-والدین بر پیامدهای تحصیلی (سرزندگی تحصیلی، یادگیری ادراک شده، رفتار در کلاس، شادی در کلاس، آمادگی برای ورود به دانشگاه و طرح‌ریزی برای فارغ‌التحصیلی) با نقش میانجی آگاهی فراشناختی انجام شد. جامعه آماری، کلیه دانش‌آموزان مشغول به تحصیل دوره متوسطه دوم شهرستان بیرجند در سال تحصیلی ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات روابط معلم- شاگرد و معلم-والدین بر پیامدهای تحصیلی (سرزندگی تحصیلی، یادگیری ادراک شده، رفتار در کلاس، شادی در کلاس، آمادگی برای ورود به دانشگاه و طرح‌ریزی برای فارغ‌التحصیلی) با نقش میانجی آگاهی فراشناختی انجام شد. جامعه آماری، کلیه دانش‌آموزان مشغول به تحصیل دوره متوسطه دوم شهرستان بیرجند در سال تحصیلی 99 -1398 بودند. تعداد 392 نفر به همراه یکی از والدین‌شان به عنوان مشارکت‌کنندگان، پرسشنامه‌های ارتباط معلم- شاگرد (Murray & Zvoch, 2010)، ارتباط معلم- والدین (Vickers & Minke, 1995)، آگاهی فراشناختی (Schraw & Dennison, 1994)، سرزندگی تحصیلی (Dehghanizadeh & Chari, 2013)، خرده‌مقیاس یادگیری ادراک‌شده (Alavi, 1994 و Marks, 2000)، خرده‌مقیاس طرح‌ریزی برای فارغ‌التحصیل شدن پرسشنامه ملی درگیری دانش‌آموزی (NSSE)، آمادگی برای ورود به دانشگاه خرده‌مقیاس دانش‌آموز (Sokol, 2000) و خرده‌مقیاس شادی و رفتار در کلاس پرسشنامه ارزیابی ملی پیشرفت‌تحصیلی (Blazar & Kraft, 2015) را تکمیل نمودند. تحلیل داده‌ها با روش‌های آمار توصیفی و روش مدل‌یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزارهایSPSS22 و LISREL8.8 نشان داد که مدل پیشنهادی با داده‌های پژوهش برازش مناسب دارد. نتایج بیانگر آن بود که روابط معلم- شاگرد و معلم-والدین تأثیر مستقیم و غیرمستقیم بر پیامدهای تحصیلی دانش‌آموزان دارد و آگاهی فراشناختی نقش واسطه‌ای بین روابط معلم- شاگرد و معلم- والدین و پیامدهای تحصیلی دانش‌آموزان را ایفا می‌کند. یافته‌های حاضر، علاوه بر تولید دانش نظری، کاربردهای عملی ویژه‌ای را جهت ارتقاء پیامدهای تحصیلی دانش‌آموزان در بردارد.
فرزانه بیداری؛ آزیتا امیرفخرایی؛ اقبال زارعی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره‌درمانی بر باورهای غیرمنطقی و خودتنظیمی هیجانی زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره‌های ناسازگار اولیه انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای تعارضات زناشویی با طرحواره‌های ناسازگار اولیه ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره‌درمانی بر باورهای غیرمنطقی و خودتنظیمی هیجانی زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره‌های ناسازگار اولیه انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای تعارضات زناشویی با طرحواره‌های ناسازگار اولیه مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در شش ماهه پاییز و زمستان سال 1398 بود. در این پژوهش تعداد 40 زن دارای تعارضات زناشویی با طرحواره‌های ناسازگار اولیه با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 20 زن). گروه آزمایش طرحواره‌درمانی را طی دو ماه در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. در گروه آزمایش 4 نفر و در گروه گواه 3 نفر ریزش وجود داشت. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه باورهای غیرمنطقی (جونز، 1969)، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (گروس و جان، 2003)، تعارض زناشویی (براتی و ثنایی، 1375) و طرحواره‌های ناسازگار اولیه (یانگ ، 1998) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که طرحواره‌درمانی بر باورهای غیرمنطقی و خودتنظیمی هیجانی زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره‌های ناسازگار اولیه تأثیر معنادار دارد (p<0/001). بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که می‌توان از طرحواره‌درمانی در جهت کاهش باورهای غیرمنطقی و بهبود خودتنظیمی هیجانی زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره‌های ناسازگار اولیه بهره برد.
جعفر شویچی
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزش واقعیت‌درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی هیجانی مردان معلول جسمی-حرکتی بود. پژوهش حاضر از نظر روش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه‌ای مردان 20 تا 35 ساله معلول جسمی-حرکتی مراجعه‌کننده به آسایشگاه معلولین شادگان در سال 1397 بود. از میان جامعه آماری ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر آموزش واقعیت‌درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی هیجانی مردان معلول جسمی-حرکتی بود. پژوهش حاضر از نظر روش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه‌ای مردان 20 تا 35 ساله معلول جسمی-حرکتی مراجعه‌کننده به آسایشگاه معلولین شادگان در سال 1397 بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش هدفمند و بر اساس نمرات پرسشنامه‌های رفتارهای خودمراقبتی و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی در پیش‌آزمون، 30 نفر که ملاکهای ورود به مطالعه را داشتند انتخاب و بهصورت تصادفی در ۲ گروه، 15 نفره آزمایش و گواه تقسیم شدند و تنها گروه آزمایشی، آموزش واقعیت‌درمانی را به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت کردند و گروه گواه مداخلهای دریافت نکردند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس با استفاده از نرمافزار SPSS-22 استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروه آزمایشی و گروه گواه در هر دو متغیر خودمراقبتی و خودتنظیمی هیجانی تفاوت معنیدار وجود دارد. بر این اساس آموزش واقعیت‌درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی هیجانی مردان معلول جسمی-حرکتی مؤثر است.
الناز حسن پور؛ فرزانه میکائیلی منیع؛ علی عیسی زادگان؛ عبداله آدینه وند؛ سعید سعادتمند
دوره 21، شماره 2 ، دی 1393، ، صفحه 19-44
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های حافظه وخودتنظیمی هیجانی بر کاهش اضطراب امتحان دانش‌آموزان انجام شده است. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل می‌باشد. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهر ارومیه بود. نمونه پژوهش شامل 45 نفر از دانش‌آموزان دختر مبتلا به اضطراب امتحان بودند ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های حافظه وخودتنظیمی هیجانی بر کاهش اضطراب امتحان دانش‌آموزان انجام شده است. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل می‌باشد. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهر ارومیه بود. نمونه پژوهش شامل 45 نفر از دانش‌آموزان دختر مبتلا به اضطراب امتحان بودند که از طریق پرسشنامه اسپیلبرگر شناسایی و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر کدام 15 نفر) جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان دو هفته بعد از آخرین جلسه مداخله، پرسشنامه اسپیلبرگر را تکمیل کردند. برنامه آموزش مهارت‌های حافظه به مدت 8 جلسه، هر جلسه به مدت 60 دقیقه و دو بار در هفته برای گروه آزمایش اجرا شد. هم‌چنین برنامه آموزش خودتنظیمی به مدت 7 جلسه، هر جلسه به مدت 60 دقیقه و دو بار در هفته برای گروه آزمایش اجرا شد. گروه کنترل نیز آموزشی دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی از جمله آزمون تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که آموزش مهارت‌های حافظه و خودتنظیمی هیجانی بر کاهش اضطراب امتحان اثر مثبت و معناداری دارند (05/0>p). هم‌چنین آزمون تعقیبی LSD نشان داد اثربخشی آموزش خودتنظیمی هیجانی نسبت به مهارت‌های حافظه در کاهش اضطراب امتحان مؤثرتر است. در مجموع یافته‌های پژوهش نشان داد اگرچه هردو روش مهارت‌های حافظه و خودتنظیمی هیجانی در کاهش اضطراب امتحان مؤثر بوده‌اند اما روش خودتنظیمی هیجانی نسبت به روش آموزش مهارت‌های حافظه مؤثرتر است.
