روانشناسی تربیتی
ایمان فرج اله چعبی؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ ناصر امینی
چکیده
هدف این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی درمان فعالسازی رفتاری و طرحواره درمانی بر کاهش اجتناب تجربهای دانشجویان دارای اهمالکاری تحصیلی بود. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانشجویان نیمسال اول سال تحصیلی 1401-1400 دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بودند. نمونه اول پژوهش شامل 152 نفر ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی درمان فعالسازی رفتاری و طرحواره درمانی بر کاهش اجتناب تجربهای دانشجویان دارای اهمالکاری تحصیلی بود. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانشجویان نیمسال اول سال تحصیلی 1401-1400 دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بودند. نمونه اول پژوهش شامل 152 نفر دانشجو بود که از میان هفت دانشکده و با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. سپس افراد انتخابشده به پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم پاسخ دادند و افرادی که نمره آنها یک نمره بالاتر از انحراف معیار بود، جدا شدند. سپس از میان آنها 60 نفر به-صورت تصادفی انتخاب و در سه گروه 20 نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) قرار گرفتند. گروههای آزمایشی درمان فعالسازی رفتاری و طرحواره درمانی را دریافت کردند، در حالی که روی گروه گواه هیچگونه مداخلهای دریافت نکرد. در این پژوهش از مقیاس اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم و پرسشنامه اجتناب تجربهای چندبعدی گامز، جهت جمعآوری دادهها استفاده شد. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس تکمتغیری و در نرمافزار SPSS-25 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هر دو درمان فعالسازی رفتاری و طرحواره درمانی بر کاهش اجتناب تجربهای دانشجویان دارای اهمالکاری تحصیلی اثرگذار است (0001/0p< ،71/29F=)؛ با این حال، اثربخشی طرحواره درمانی بیشتر از درمان فعالسازی رفتاری بود (002/0p<). بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش میتوان از طرحواره درمانی و نیز درمان فعالسازی رفتاری برای کاهش اجتناب تجربهای دانشجویان دارای اهمالکاری تحصیلی استفاده کرد.
فاطمه باقری حسین آبادی؛ ناصر یوسفی
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله تلفیقی مبتنی بر مصاحبه انگیزشی و مهارتهای فراشناختی بر اهمالکاری تحصیلی، تابآوری تحصیلی و انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانشآموزان با سابقه مدرسه گریزی بود. روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری سهماهه با دو گروه آزمایشی و گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشآموزان ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله تلفیقی مبتنی بر مصاحبه انگیزشی و مهارتهای فراشناختی بر اهمالکاری تحصیلی، تابآوری تحصیلی و انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانشآموزان با سابقه مدرسه گریزی بود. روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری سهماهه با دو گروه آزمایشی و گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشآموزان پسر مقطع دبیرستان با سابقه مدرسهگریزی شهرستان اصفهان بود. تعداد 30 دانشآموز با روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. شرکتکنندگان پرسشنامههای اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم، پرسشنامه تابآوری تحصیلی ساموئز و پرسشنامه انگیزه پیشرفت تحصیلی هرمنس را تکمیل کردند. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که مداخله تلفیقی مبتنی بر مصاحبه انگیزشی و مهارتهای فراشناختی موجب کاهش اهمالکاری تحصیلی و افزایش تابآوری و انگیزه پیشرفت تحصیلی دانشآموزان با سابقه مدرسهگریزی شده است (05/0>p). در مجموع، پژوهش حاضر نشان داد که تلفیق دو مداخله مصاحبه انگیزشی و مهارتهای فراشناختی از اثربخشی مطلوبی برخوردار است.
شهاب مالکی؛ طیبه شریفی؛ احمد غضنفری؛ رضا احمدی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش گروهی والدگری مثبت و مهارتهای ارتباط مؤثر با همسر بر اهمالکاری، انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دانشآموزان پسر دوره اول متوسطه شهر فارسان در سال تحصیلی 1400-1399 بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی و از نوع پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با دو گروه آزمایشی و گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه والدین دانشآموزان ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش گروهی والدگری مثبت و مهارتهای ارتباط مؤثر با همسر بر اهمالکاری، انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دانشآموزان پسر دوره اول متوسطه شهر فارسان در سال تحصیلی 1400-1399 بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی و از نوع پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با دو گروه آزمایشی و گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه والدین دانشآموزان پسر دوره اول متوسطه شهر فارسان که به روش نمونهگیری در دسترس تعداد 60 نفر (20 نفر در گروه آموزشی والدگری مثبت، 20 نفر در گروه آموزشی مهارتهای ارتباط مؤثر با همسر، 20 نفر در گروه گواه) انتخاب شدند و به دو گروه آزمایشی در 8 جلسه آموزش والدگری مثبت و آموزش مهارتهای ارتباط مؤثر ارائه شد. ابزارهای اندازهگیری شامل پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984)، و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (1981) بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد، تفاوت معنیداری بین اثربخشی آموزش گروهی والدگری مثبت و مهارت های ارتباط مؤثر با همسر بر میانگین نمرات اهمالکاری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانشآموزان پسر در دو مرحله پسآزمون و پیگیری وجود دارد.
اسماعیل محمدی؛ پریسا نیلفروشان؛ محمد رضا عابدی
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیرحکایتدرمانی مسیر شغلی کوکران بر اهمالکاری تحصیلی دانشجویان نابینا بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی، از نوع پیشآزمون- پسآزمونبا گروه کنترل بود. جامعهآماری شامل دانشجویان نابینای دانشگاهاصفهان و دانشگاه آزاد اسلامیخوراسگان بود که 30 نفر بهشیوهی نمونهگیریدر دسترس انتخاب و به شیوهیتصادفی در دو گروه ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیرحکایتدرمانی مسیر شغلی کوکران بر اهمالکاری تحصیلی دانشجویان نابینا بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی، از نوع پیشآزمون- پسآزمونبا گروه کنترل بود. جامعهآماری شامل دانشجویان نابینای دانشگاهاصفهان و دانشگاه آزاد اسلامیخوراسگان بود که 30 نفر بهشیوهی نمونهگیریدر دسترس انتخاب و به شیوهیتصادفی در دو گروه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در 7 جلسه (3 ساعته)، بصورت هفتگیشرکت کردند. دادهها با استفاده از پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی گردآوری و توسط نرمافزارSPSS-21 تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان دادکه حکایتدرمانی، اهمالکاری در آمادگیبرای امتحانات و آماده کردن تکالیف را کاهش داده (05/0p<)،اما تمایل به تغییر و احساس منفی را افزایش دادهاست (05/0p<)، به علاوه، تفاوتدو گروه در اهمالکاری برای آماده کردن مقالات معنیدار نبود. در نهایت میتوان از حکایتدرمانیکوکران به عنوان یکی از روشهای مؤثر در کاهش اهمالکاری تحصیلی دانشجویان نابینا استفادهکرد.
