روان‌شناسی سلامت
عبدالباسط محمودپور؛ فاطمه آل کثیر؛ سلیمان احمدبوکانی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری اجتماعی در سالمندان براساس تحمل پریشانی، تنظیم هیجان و حمایت اجتماعی ادراک شده انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضرکلیه سالمندان شهر اهواز در بازه زمانی آبان ماه 1400 تا آذرماه 1400 در محدوده سنی 57 تا 74 سال بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل 296 نفر از سالمندان شهر اهواز بودند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه سازگاری اجتماعی ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری اجتماعی در سالمندان براساس تحمل پریشانی، تنظیم هیجان و حمایت اجتماعی ادراک شده انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضرکلیه سالمندان شهر اهواز در بازه زمانی آبان ماه 1400 تا آذرماه 1400 در محدوده سنی 57 تا 74 سال بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل 296 نفر از سالمندان شهر اهواز بودند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (1962)، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005)، تنظیم هیجان گراس و جان (2003) و حمایت اجتماعی (زیمت، 1988) گردآوری شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین تحمل پریشانی، تنظیم هیجان و حمایت اجتماعی ادراک شده با سازگاری اجتماعی ارتباط مستقیم وجود دارد (05/0>p). راهبردهای تنظیم هیجان، تحمل پریشانی و حمایت اجتماعی ادراک شده در سالمندان میتواند ظرفیت سازگاری اجتماعی را در آنها تغییر داده و بدینترتیب سلامت روان آنها را تحت تأثیر قرار دهد.
روان‌شناسی کودکان استثنایی
محمد حسین دهقانی؛ سالار فرامرزی؛ خسرو رمضانی
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسه بسته آموزشی والدگری کودکان با اختلال‌های یادگیری خاص مبتنی بر تجربه زیسته والدین و آموزش والدگری بارکلی بر تاب‌آوری روانی، سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دو گروه که در ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر مقایسه بسته آموزشی والدگری کودکان با اختلال‌های یادگیری خاص مبتنی بر تجربه زیسته والدین و آموزش والدگری بارکلی بر تاب‌آوری روانی، سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دو گروه که در بخش کیفی شامل کلیه والدین دارای کودک با اختلال‌های یادگیری خاص و بخش کمی شامل کلیه مادران دارای دانش‌آموز اختلال یادگیری خاص شهر آباده بود. با 10 نفر از والدین، مصاحبه‌ها در حد اشباع قرار گرفت. جهت انتخاب افراد برای مصاحبه از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد. بر این اساس 45 نفر از مادران دارای دانش‌آموز اختلال یادگیری خاص انتخاب، و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش (بسته آموزشی والدگری)، 15 نفر در گروه آزمایش (آموزش والدگری بارکلی)، و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. بسته آموزش والدگری محقق ساخته برای والدین گروه آزمایش اول(در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای) و آموزش والدگری بارکلی(در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای) اجراء شد. ابزارهای اندازه‌گیری شامل پرسشنامه تاب‌آوری روانی کانر–دیویدسون(2003)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل(1961)، پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور(1999) بود. به منظور تحلیل استنباطی داده‌ها از روش‌های آماری تحلیل واریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد، تفاوت معناداری بین میزان تاثیرگذاری دو روش بسته آموزشی والدگری محقق ساخته و آموزش والدگری بارکلی بر سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی در بین مادران دارای کودک با اختلال‌های یادگیری خاص نشان داد،
شیوا عدلخواه؛ سالار فرامرزی؛ اصغر آقایی
چکیده
ضعف در مهارت‌های ارتباطی و سازگاری اجتماعی از مشکلات ثانویه نقص‌توجه/ بیش‌فعالی است که توجه به این مشکلات برای بهبود زندگی اجتماعی کودکان مبتلا حائز اهمیت است؛این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان ارتباطی والد-کودک و درمان تعامل والد-کودک بر مهارت‌های ارتباطی و سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به نقص‌توجه/ بیش‌فعالی ٦ تا ١٢ سال، ...
بیشتر
ضعف در مهارت‌های ارتباطی و سازگاری اجتماعی از مشکلات ثانویه نقص‌توجه/ بیش‌فعالی است که توجه به این مشکلات برای بهبود زندگی اجتماعی کودکان مبتلا حائز اهمیت است؛این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان ارتباطی والد-کودک و درمان تعامل والد-کودک بر مهارت‌های ارتباطی و سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به نقص‌توجه/ بیش‌فعالی ٦ تا ١٢ سال، به روش نیمه‌تجربی با طرح تک‌آزمودنی انجام شد. در این پژوهش12 بار اندازه‌گیری (4 بار به‌عنوان خط پایه، 4 بار طی درمان و 4 بار در مرحله‌ی پیگیری) به عمل آمد. از مادران دارای کودک 6 تا 12 سال مبتلا به به نقص‌توجه/بیش‌فعالی شهر اصفهان به همراه کودکانشان، 6 مادر-کودک (12 نفر) شیوه هدفمند انتخاب و تصادفاً در دو گروه درمان ارتباطی والد-کودک و درمان تعاملی والد-کودک جایگزین شدند. سپس 11 جلسه درمان ارتباطی والد-کودک برای گروه اول و 12 جلسه درمان تعامل والد-کودک برای گروه دوم اجرا شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مهارت‌های ارتباطی جرابک (2004) و مقیاس سازگاری اجتماعی واینلند (1935) بود. نتایج نشان داد درمان ارتباطی والد-کودک و درمان تعامل والد-کودک بر مهارت‌های ارتباطی کودکان مبتلا به نقص‌توجه/بیش‌فعالی تاثیر داشته‌اند (05/0>p)؛ لیکن تنها درمان ارتباطی والد-کودک بر سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به نقص‌توجه/ بیش‌فعالی تاثیرات پایدار داشته است. بنابراین درمان ارتباطی والد-کودک نسبت به درمان تعامل والد-کودک نقش موثرتری در بهبود مهارت‌های ارتباطی و سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به نقص‌توجه/ بیش‌فعالی ایفا کند.
نیما اسدزاده؛ بهنام مکوندی؛ پرویز عسکری؛ رضا پاشا؛ فرح نادری
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت‌درمانی بر سازگاری اجتماعی، بهزیستی روان‌شناختی و خودانتقادی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیری که در سال 1396 به کلینیک‌های درمانی روان‌شناختی شهر اهواز مراجعه کرده بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد 40 نفر به‌صورت ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت‌درمانی بر سازگاری اجتماعی، بهزیستی روان‌شناختی و خودانتقادی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیری که در سال 1396 به کلینیک‌های درمانی روان‌شناختی شهر اهواز مراجعه کرده بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد 40 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به روش گمارش تصادفی ساده در گروه آزمایشی و گروه گواه قرار گرفتند. طرح پژوهش از نوع تجربی پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جهت جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس سازگاری اجتماعی ویسمن و پیکل، پرسشنامه بهزیستی روان‌شناختی ریف و مقیاس خودانتقادی گیلبرت و همکاران استفاده شد. مداخله واقعیت‌درمانی بر روی گروه آزمایشی در 8 جلسه 120 دقیقه‌ای به مدت دو ماه اجرا گردید. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که واقعیت‌درمانی بر بهزیستی روان‌شناختی و خودانتقادی در مراجعین مبتلا به اضطراب فراگیر تأثیر داشت اما، این مداخله بین گروه آزمایشی و گروه گواه از نظر سازگاری اجتماعی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.
منیجه شهنی ییلاق؛ غلامحسین مکتبی؛ حسین شکرکن؛ جمال حقیقی؛ فاطمه کیانپور قهفرخی
چکیده
این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی بر اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی پرداخته است. جامعه‌ی آماری شامل دانشجویان دوره‌ی کارشناسی دانشگاه شهید چمران بود که در سال تحصیلی 87-86 مشغول به تحصیل بودند. از میان این دانشجویان 120 نفر به طور تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و در چهار گروه 30 نفری (آزمایشی دختر و پسر و گواه دختر و ...
بیشتر
این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی بر اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی پرداخته است. جامعه‌ی آماری شامل دانشجویان دوره‌ی کارشناسی دانشگاه شهید چمران بود که در سال تحصیلی 87-86 مشغول به تحصیل بودند. از میان این دانشجویان 120 نفر به طور تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و در چهار گروه 30 نفری (آزمایشی دختر و پسر و گواه دختر و پسر) گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامهی خود-گزارشی هوش هیجانی براکت و همکاران، اضطراب اجتماعی ماتیک و کلارک و سازگاری اجتماعی مظاهری. طرح پژوهش از نوع آزمایش میدانی، با پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه است. گروه آزمایش در 8 جلسهی 90 دقیقه‌ای تحت آموزش هوش هیجانی قرار گرفتند. پس از اعمال مداخلهی آزمایشی، بار دیگر میزان اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی گروههای آزمایش و گواه سنجیده شد. پس از 8 هفته از آزمودنیها پیگیری به عمل آمد. نتایج تحلیل واریانسهای چندمتغیری بیانگر تفاوت معنیدار بین اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی گروهها است. در ضمن، بین دو جنس از لحاظ تأثیر آموزش هوش هیجانی بر متغیرهای وابسته تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. اثر درمان بعد از هشت هفته هم چنان ادامه داشت.
