روان‌شناسی تربیتی
ایمان فرج اله چعبی؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ ناصر امینی
چکیده
هدف این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری و طرحواره درمانی بر کاهش اجتناب تجربه‌ای دانشجویان دارای اهمال‌کاری تحصیلی بود. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانشجویان نیمسال اول سال تحصیلی 1401-1400 دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بودند. نمونه اول پژوهش شامل 152 نفر ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری و طرحواره درمانی بر کاهش اجتناب تجربه‌ای دانشجویان دارای اهمال‌کاری تحصیلی بود. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانشجویان نیمسال اول سال تحصیلی 1401-1400 دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بودند. نمونه اول پژوهش شامل 152 نفر دانشجو بود که از میان هفت دانشکده و با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. سپس افراد انتخاب‌شده به پرسش‌نامه اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم پاسخ دادند و افرادی که نمره آنها یک نمره بالاتر از انحراف معیار بود، جدا شدند. سپس از میان آنها 60 نفر به-صورت تصادفی انتخاب و در سه گروه 20 نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) قرار گرفتند. گروه‌های آزمایشی درمان فعال‌سازی رفتاری و طرحواره درمانی را دریافت کردند، در حالی که روی گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. در این پژوهش از مقیاس اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم و پرسش‌نامه اجتناب تجربه‌ای چندبعدی گامز، جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیری و در نرم‌افزار SPSS-25 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هر دو درمان فعال‌سازی رفتاری و طرحواره درمانی بر کاهش اجتناب تجربه‌ای دانشجویان دارای اهمال‌کاری تحصیلی اثرگذار است (0001/0p< ،71/29F=)؛ با این حال، اثربخشی طرحواره درمانی بیشتر از درمان فعال‌سازی رفتاری بود (002/0p<). بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می‌توان از طرحواره درمانی و نیز درمان فعال‌سازی رفتاری برای کاهش اجتناب تجربه‌ای دانشجویان دارای اهمال‌کاری تحصیلی استفاده کرد.
لیلا شاملی؛ زهرا بهرام آرا؛ مهرناز محمدی؛ حبیب هادیان فرد
چکیده
پژوهش حاضر، با هدف تعیین رابطه بدرفتاری‌های دوران کودکی و سلامت روان به واسطه نقش میانجی اجتناب تجربه‌ای در دانشجویان دختر انجام شد. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی و از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه‌ی آماری شامل کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه رازی کرمانشاه در سال تحصیلی 99-1398 بودند که از بین آنها 366 دانشجو با روش ...
بیشتر
پژوهش حاضر، با هدف تعیین رابطه بدرفتاری‌های دوران کودکی و سلامت روان به واسطه نقش میانجی اجتناب تجربه‌ای در دانشجویان دختر انجام شد. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی و از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه‌ی آماری شامل کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه رازی کرمانشاه در سال تحصیلی 99-1398 بودند که از بین آنها 366 دانشجو با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحلهای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و مقیاس خودگزارشی کودکآزاری (CASRS)، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) و پذیرش و عمل-نسخه دوم (AAQ-II) را تکمیل نمودند. داده‌ها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق نسخه 26 نرم افزارهای SPSS و AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشانگر معناداری نقش میانجی اجتناب تجربه‌ای برای ارتباط بدرفتاری دوران کودکی با افسردگی (22/0 :β)، اضطراب (12/0 :β) و استرس (17/0 :β) بود. مطابق با نتایج پژوهش حاضر، بدرفتاری‌های دوران کودکی زمینهساز استفاده از راهبرد اجتناب تجربه‌ای است که همین امر منجر به افزایش میزان افسردگی، اضطراب و استرس در قربانیان بدرفتاری دوران کودکی میشود.
