آسیبشناسی اجتماعی
الهام توسلی؛ طیبه شریفی؛ رضا احمدی
چکیده
پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مهارتهای خودتعیینگری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی بر حمایت اجتماعی ادراکشده و بهزیستی روانشناختی مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن شهرستان بروجن بود. مطالعۀ حاضر نیمه آزمایشی است، که از جامعۀ مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن شهرستان بروجن در استان چهارمحال و بختیاری، 60 مراقب اصلی با استفاده از ...
بیشتر
پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مهارتهای خودتعیینگری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی بر حمایت اجتماعی ادراکشده و بهزیستی روانشناختی مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن شهرستان بروجن بود. مطالعۀ حاضر نیمه آزمایشی است، که از جامعۀ مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن شهرستان بروجن در استان چهارمحال و بختیاری، 60 مراقب اصلی با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسشنامههای حمایت اجتماعی ادراکشده و بهزیستی روانشناختی بود. تجزیه و تحلیل دادهها با روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر با استفاده از نرمافزارSPSS-22 انجام شد. نتایج نشان داد اثربخشی آموزش مهارتهای خودتعیینگری و آموزش گروهی کیفیت زندگی اسلامی بر افزایش حمایت اجتماعی ادراکشده (05/0> P) معنیدار و اندازه اثر 66/0 بوده و میزان اثربخشی آموزش گروهی کیفیت زندگی اسلامی بیشتر از آموزش مهارتهای خودتعیینگری بود. همچنین، اثربخشی آموزش مهارتهای خودتعیینگری و آموزش کیفیت اسلامی بر افزایش بهزیستی روانشناختی (05/0>P) معنیدار و اندازه اثر 12/0 بوده و میزان اثربخشی آموزش کیفیت زندگی اسلامی بیشتر از آموزش مهارتهای خودتعیینگری بود. بنابراین، میتوان گفت آموزش مهارتهای خودتعیینگری و آموزش کیفیت زندگی اسلامی میتوانند میزان حمایت اجتماعی ادراکشده و بهزیستی روانشناختی مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن را بهبود بخشند.
