لیلا قاسمی؛ سحر صفرزاده
چکیده
پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل پیش بینی کیفیت روابط مادر- کودک بر اساس ابعاد خردمندی و احساس تنهایی اجتماعی-عاطفی با میانجی‌گری فقدان لذت‌جویی در مادران کودکان مبتلا به اتیسم بود. این مطالعه حاضر همبستگی- توصیفی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای کودکان اتیسم در شهر اهواز بوده که 200 نفر از این مادران ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل پیش بینی کیفیت روابط مادر- کودک بر اساس ابعاد خردمندی و احساس تنهایی اجتماعی-عاطفی با میانجی‌گری فقدان لذت‌جویی در مادران کودکان مبتلا به اتیسم بود. این مطالعه حاضر همبستگی- توصیفی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای کودکان اتیسم در شهر اهواز بوده که 200 نفر از این مادران به روش در دسترس از مدارس کودکان اتیسم انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های کیفیت روابط مادر- کودک (Pianta)، پرسشنامه سه بعدی خردمندی (Ardelt)، فرم کوتاه‌شده مقیاس احساس تنهایی اجتماعی-عاطفی بزرگسالان (Ditommaso et al.) و پرسشنامه فقدان لذت‌جویی (Snaith et al.) بود. برای تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرم‌افزارSPSS-20 و AMOS-20 انجام شد. نتایج به‌دست آمده نشان دادند بین همه ضرایب مسیر به جز احساس تنهایی خانوادگی به کیفیت روابط مادر- کودک (59/0 p=، 03/0-β=)، بعد عاطفی خردمندی به فقدان لذت‌جویی (53/0 p=، 03/0=β=)، احساس تنهایی رمانتیک به فقدان لذت‌جویی (02/0- p=، 67/0β=)، و احساس تنهایی اجتماعی به فقدان لذت‌جویی (97/0 p=، 002/0-β=) معنی‌دار بودند. هم‌چنین در نتایج نیز مشخص شد بین بعد شناختی خردمندی (017/0 p=، 127/0β=) و انعکاسی خردمندی (035/0 p=، 113/0β=) و احساس تنهایی خانوادگی (005/0 p=، 057/0-β=) با کیفیت روابط مادر- کودک از طریق میانجی‌گری فقدان لذت‌جویی رابطه غیر‌مستقیم وجود دارد. اما بین بعد عاطفی خردمندی (49/0p=، 017/0β=)، احساس تنهایی رمانتیک (59/0 p=، 13/0β=) و احساس تنهایی اجتماعی (99/0p=، 084/0β=) با کیفیت روابط مادر- کودک از طریق میانجی‌گری فقدان لذت‌جویی رابطه غیر‌مستقیم مشاهده نشد. بر این اساس پیشنهاد می‌شود با ایجاد انجمن‌های مربوط به کودکان اتیسم و مشارکت در انجمن‌ها، نسبت به حمایت از حداقل توانمندی‌ها، و آشنایی با سایر ویژگی‌های رفتاری مختلف در این کودکان گام برداشته شود و از این طریق از میزان وابستگی کودک اوتیسم به مادر کاسته شود و بر اساس حداقل توانایی دیده شده در این کودکان بتوان برنامه بهره‌وری مناسب از اوقات و زندگی آنان تنظیم و اجرا شود.
