روان‌درمان‌گری
ابوالفضل سرلکی؛ مونا فرخ زاد؛ فاطمه خان زاده؛ مهسا یونسی سینکی؛ سیده زهرا رضوی مهدییان؛ مجتبی طیارپروین
چکیده
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت بر روابط موضوعی، خشم و احساس گناه در زنان با اختلال افسردگی اساسی بود.پژوهش حاضر از نظر هدف در گروه پژوهش های کاربردی و از لحاظ روش شناسی، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون–پس آزمون–پیگیری 3 ماهه و همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان با اختلال افسردگی ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت بر روابط موضوعی، خشم و احساس گناه در زنان با اختلال افسردگی اساسی بود.پژوهش حاضر از نظر هدف در گروه پژوهش های کاربردی و از لحاظ روش شناسی، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون–پس آزمون–پیگیری 3 ماهه و همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان با اختلال افسردگی اساسی مراجعه کننده به مراکز خدمات روانشناختی شهر اصفهان در بهار سال 1402 بود. 32 زن مبتلا به اختلال افسردگی اساسی با نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (16 نفر) و گروه گواه (16 نفر) گمارده شدند. پروتکل روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده دوانلو، تنها برای گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای انجام شد و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. آزمودنی ها در 3 مرحله با پرسشنامه های روابط موضوعی بل، حالت-صفت بیان خشم، احساس گناه کوگلر و جونز و افسردگی بک-II ارزیابی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر از طریق نرم افزار SPSS-28 انجام شد.نتایج این پژوهش نشان داد که مداخله روان پویشی فشرده کوتاه مدت بر بیگانگی، دلبستگی نا ایمن، نمره کل روابط موضوعی، بروز درونی خشم، کنترل درونی خشم، خصیصه گناه، نمره کل احساس گناه و نشانه های افسردگی اثربخش بود و تا 3 ماه بعد از مداخله، پایدار بود. بنابراین، می توان از روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت برای بهبود روابط موضوعی، خشم و احساس گناه در زنان با اختلال افسردگی اساسی استفاده نمود.
روان‌درمان‌گری
آتنا اسدی نیا؛ احمد منصوری
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر شناخت اجتماعی، تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی و تحمل پریشانی نوجوانان انجام شد. در این پژوهش کاربردی که از نوع نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون -پس‌آزمون و گروه کنترل بود، 30 نفر از دانش‌آموزان نوجوان پسر مقطع ابتدایی مدارس دولتی شهر مشهد در سال 1400 به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر شناخت اجتماعی، تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی و تحمل پریشانی نوجوانان انجام شد. در این پژوهش کاربردی که از نوع نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون -پس‌آزمون و گروه کنترل بود، 30 نفر از دانش‌آموزان نوجوان پسر مقطع ابتدایی مدارس دولتی شهر مشهد در سال 1400 به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. جلسات آموزشی برای افراد گروه آزمایش به‌صورت گروهی طی 8 جلسه بر اساس مدل تنظیم هیجان گراس (Gross, 2002) اجرا گردید، درحالی‌که هیچ مداخله‌ای برای گروه کنترل صورت نگرفت. شرکت‌کنندگان به مقیاس تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی، پرسشنامه داستان‌های اجتماعی و مقیاس تحمل پریشانی پاسخ دادند. تجزیه‌وتحلیل دادهها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 26 و روش تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیر شناخت اجتماعی (001/0=p) و تحمل پریشانی (02/0=p) تفاوت معناداری وجود دارد، اما تفاوتی بین آن‌ها در متغیر تحمل‌ناپذیری بلاتکلیفی (052/0=p) وجود ندارد. نتایج نشان داد که آموزش تنظیم هیجان، شناخت اجتماعی و تحمل پریشانی را افزایش می‌دهد. ازاین‌رو آموزش تنظیم هیجان می‌تواند به‌عنوان یکی از مداخلات مؤثر توسط روان شناسان و سایر متخصصان بهداشت روان جهت افزایش شناخت اجتماعی و تحمل پریشانی نوجوانان به کار گرفته شود.
روان‌درمان‌گری
اسماعیل سلیمانی؛ مرضیه امیری منش
چکیده
هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان چشم‌انداز زمان بر علائم اضطراب و نشخوار فکری مشترک دختران نوجوان دارای نارضایتی از بدن بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری این پژوهش را دختران نوجوان دارای نارضایتی از بدن در شهرستان رشت تشکیل دادند. نمونۀ آماری شامل 28 نوجوان دختر دارای نارضایتی از بدن ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان چشم‌انداز زمان بر علائم اضطراب و نشخوار فکری مشترک دختران نوجوان دارای نارضایتی از بدن بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری این پژوهش را دختران نوجوان دارای نارضایتی از بدن در شهرستان رشت تشکیل دادند. نمونۀ آماری شامل 28 نوجوان دختر دارای نارضایتی از بدن بود که به شیوۀ تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع‌آوری دادهها از مقیاس شکل بدنی، مقیاس اضطراب بک و مقیاس نشخوار فکری مشترک استفاده شد. دادهها با آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) با کنترل پیش‌آزمون متغیرهای وابسته تحلیل شد. نتایج نشان داد که درمان چشم‌انداز زمان بر کاهش نارضایتی از بدن، علائم اضطراب و نشخوار فکری مشترک دختران نوجوان اثربخش بوده است. بر اساس یافته‌ها، استفاده از درمان چشم‌انداز زمان برای کاهش مشکلات روانشناختی دختران نوجوان ازجمله نارضایتی از بدن، علائم اضطراب و نشخوار فکری مشترک پیشنهاد می‌شود. همچنین برگزاری کارگاه‌های آموزشی در مورد این درمان برای روان‌شناسان و مشاوران مشغول به فعالیت درزمینۀ مشکلات نوجوانان از جمله نارضایتی از بدن، اضطراب و نشخوئار فکری مشترک پیشنهاد می‌شود.
