کریم سواری؛ فاطمه فرزادی
چکیده
در پژوهش حاضر رابطه علیّ متغیرهای شایستگی تحصیلی و خودشفقتی با ترس از شکست تحصیلی از طریق اهداف پیشرفت بررسی شد. جامعه آماری پژوهش دانش‌آموزان دختر و پسر پایه دوم مقطع متوسطه آموزش و پرورش ناحیه یک شهر اهواز بود. از این جامعه تعداد 300 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع تحلیل مسیر ...
بیشتر
در پژوهش حاضر رابطه علیّ متغیرهای شایستگی تحصیلی و خودشفقتی با ترس از شکست تحصیلی از طریق اهداف پیشرفت بررسی شد. جامعه آماری پژوهش دانش‌آموزان دختر و پسر پایه دوم مقطع متوسطه آموزش و پرورش ناحیه یک شهر اهواز بود. از این جامعه تعداد 300 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. داده‌های پژوهش با استفاده از مقیاس‌های شایستگی تحصیلی، خودشفقتی، ترس از شکست تحصیلی و اهداف پیشرفت جمع‌آوری گردید. نتایج مطالعه نشان داد که پس از حذف برخی از روابط غیرمعنی‌دار مستقیم بین متغیرهای پژوهش، برازندگی مدل پیشنهادی تأیید شد. نتایج حاکی است که بین خودشفقتی و شایستگی تحصیلی با ترس از شکست تحصیلی همبستگی منفی، خودشفقتی با اهداف عملکردی و اجتنابی همبستگی منفی، خودشفقتی با هدف تبحری همبستگی مثبت، جهت‌گیری اجتنابی با ترس از شکست تحصیلی همبستگی مثبت و هدف تبحری و عملکردی با ترس از شکست تحصیلی همبستگی منفی دارد. نتایج تحلیل همچنین نشان داد روابط غیرمستقیم متغیر شایستگی تحصیلی با اهداف پیشرفت از طریق ترس از شکست تحصیلی غیرمعنی‌دار، اما رابطه غیرمستقیم خودشفقتی با ترس از شکست تحصیلی از طریق اهداف یاد شده معنی‌دار گردید. نتایج این مطالعه پیشنهاد می‌کند به‌منظور کاهش ترس از شکست تحصیلی در دانش‌آموزان، شایسته است که مقوله شایستگی تحصیلی و خودشفقتی را در دانش‌آموزان تقویت نمود.
کریم سواری
چکیده
در تحقیق حاضر،رابطه علّی تعاملات آموزشی با رضایت تحصیلی از طریق میانجی‌گری خودتنظیمی‌تحصیلی مورد مطالعه قرار گرفت. دانشجویان دانشگاه پیام نور اهواز (1392) جامعه آماری تحقیق حاضر را تشکیل داده‌اند که از بین آن‌ها 500 نفر به صورت تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های تعاملات آموزشی، رضایت تحصیلی ...
بیشتر
در تحقیق حاضر،رابطه علّی تعاملات آموزشی با رضایت تحصیلی از طریق میانجی‌گری خودتنظیمی‌تحصیلی مورد مطالعه قرار گرفت. دانشجویان دانشگاه پیام نور اهواز (1392) جامعه آماری تحقیق حاضر را تشکیل داده‌اند که از بین آن‌ها 500 نفر به صورت تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های تعاملات آموزشی، رضایت تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی استفادهگردید. نتیجه نشان داد که تعاملات آموزشی (تعامل دانشجو- دانشجو، تعامل دانشجو- استاد و تعامل دانشجو- محتوا) با رضایت تحصیلی رابطه علّی مثبت و رابطه تعامل دانشجو- دانشجو و دانشجو- محتوا با رضایت تحصیلی از طریق خودتنظیمی تحصیلی معنی‌دار اما مسیر تعامل دانشجو- استاد به رضایت تحصیلی از طریق یادگیری خودتنظیمیمعنیدار نشد. بر مبنای تحقیق حاضر پیشنهاد میشودبرای ایجاد رضایت تحصیلی، تقویت تعامل دانشجو- دانشجو و دانشجو- محتوا در دانشجویان بسیار ضروری است.
