فهیمه ثابتی؛ منیجه شهنی‌ییلاق
چکیده
این پژوهش آزمایشی میدانی به منظور بررسی تأثیر آموزش مهارتهای اجتماعی در کاهش ناسازگاریهای اجتماعی-عاطفی دانش‌آموزان پسر ناسازگار دبستانی در اهواز انجام شده است. حجم نمونه اولیه 950 دانش آموز است که به طور تصادفی از مدارس پسرانه نواحی چهار گانه آموزش و پرورش شهرستان اهواز در پایه‌های ...
بیشتر
این پژوهش آزمایشی میدانی به منظور بررسی تأثیر آموزش مهارتهای اجتماعی در کاهش ناسازگاریهای اجتماعی-عاطفی دانش‌آموزان پسر ناسازگار دبستانی در اهواز انجام شده است. حجم نمونه اولیه 950 دانش آموز است که به طور تصادفی از مدارس پسرانه نواحی چهار گانه آموزش و پرورش شهرستان اهواز در پایه‌های سوم، چهارم و پنجم دبستان انتخاب شد. سپس از این تعداد 134 نفر از طریق پرسشنامه رفتاری کودکان راتر و پرسشنامه جامعه سنجی به عنوان دانش‌آموزان ناسازگار معرفی شدند (میزان شیوع 1/14 در صد) که 60 نفر از آنها به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای گرد آوری داده‌ها شامل: 1) پرسشنامه رفتاری کودکان راتر، 2) پرسشنامه جامعه سنجی و 3) مقیاس رفتار سازشی می‌باشد. دو ابزار اول برای تشخیص کودکان ناسازگار و ابزار سوم برای تعیین میزان رفتار سازشی گروههای آزمایشی و گواه قبل و بعد از مداخله مورد استفاده قرار گرفتند. روش کار به این صورت بود که نخست هر دو گروه آزمایشی و گواه توسط مقیاس رفتار سازشی پیش آزمون شدند. سپس به گروه آزمایشی در هشت جلسه یک ساعته آموزش مهارتهای اجتماعی داده شد. این آموزش شامل گوش دادن، دوست یابی، حل تعارض، ابراز وجود و همکاری بود. پس از اعمال مداخله، بار دیگر هر دو گروه توسط مقیاس رفتار سازشی پس آزمون شدند. نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌های مکرر این بود که بین تفاضل نمره‌های پیش و پس آزمون رفتار سازشی گروه آزمایشی و گواه تفاوت معنی دار وجود دارد. همچنین عملکرد آزمودنیها در حیطه‌های مختلف پرسشنامه رفتار سازشی متفاوت بود. تعامل بین گروهها و خرده مقیاسهای پرسشنامه رفتار سازشی نیز معنی دار بود. به طور کلی نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای اجتماعی موجب کاهش ناسازگاریهای اجتماعی-عاطفی دانش‌آموزان پسر ناسازگار دبستانی می‌شود.
