روانشناسی بالینی
نورا شهمیری؛ جوانشیر اسدی؛ لیلا سادات عزیزی ضیابری؛ حسن عبداله زاده
چکیده
ژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر اضطراب بدنی- اجتماعی، رفتارهای تکانشی و خودتنظیمی هیجانی افراد مبتلا به چاقی انجام گردید. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان مبتلا به چاقی ساکن شهر تهران در سال 1401 بود. روش پژوهش از نوع شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری (یک ماهه) با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمودنیها ...
بیشتر
ژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر اضطراب بدنی- اجتماعی، رفتارهای تکانشی و خودتنظیمی هیجانی افراد مبتلا به چاقی انجام گردید. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان مبتلا به چاقی ساکن شهر تهران در سال 1401 بود. روش پژوهش از نوع شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری (یک ماهه) با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمودنیها است که در آن دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل در سه مرحله بایکدیگر مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس اضطراب بدنی- اجتماعی (SPA) هارت و همکاران (1989)، پرسشنامه تکانشگری (BIS-11) بارت و همکاران (2004) و مقیاس خودتنظیمی ﻫﯿﺠﺎنی هافمن و کاشدان (2010) استفاده شد.نخست، تعداد 30 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده و بهصورت تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. سپس، گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را طی 8 جلسه درمانی، هفتهای یک جلسه 90 دقیقهای دریافت کرد. هر دو گروه در سه مرحله زمانی پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری یک ماهه مورد سنجش قرار گرفتند. دادهها با روش تحلیل واریانس چندمتغیره و با استفاده از نرمافزار SPSS-22 تحلیل شدند. یافتههای پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب بدنی- اجتماعی، رفتارهای تکانشی و خودتنظیمی هیجانی زنان مبتلا به چاقی اثربخش بوده است (05/0=p). بنابراین نتیجه میگیریم که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را میتوان به عنوان مداخلهای -اثربخش جهت کاهش اضطراب بدنی- اجتماعی و رفتارهای تکانشی و بهبود خودتنظیمی هیجانی در افراد مبتلا به چاقی بکار برد.
روانشناسی خانواده
مریم مشتاقی؛ محمدجواد اصغری ابراهیم آباد؛ محمدرضا صفاریان طوسی؛ حمید نجات
چکیده
هدف از پژوهش حاضر مقایسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان راهحل محور بر خودکنترلی و انسجام درونی زنان دارای تعارضات زناشویی بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و در قالب طرح پیشآزمون-پسآزمون-پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به کلینیک روان پلاس شهر مشهد در سال 1402 ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر مقایسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان راهحل محور بر خودکنترلی و انسجام درونی زنان دارای تعارضات زناشویی بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و در قالب طرح پیشآزمون-پسآزمون-پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به کلینیک روان پلاس شهر مشهد در سال 1402 بودند. در این پژوهش، 45 نفر به شیوه نمونهگیری داوطلبانه و هدفمند انتخاب شدند و پرسشنامههای پژوهش را تکمیل کردند. آزمودنیها ، بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای اندازهگیری شامل پرسشنامههای انسجام درونی، پرسشنامه خودکنترلی و پرسشنامه تعارض زناشویی بودند. دو گروه آزمایش، درمان های گروهی راهحل محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را به مدت دو ماه دریافت کردند و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که درمـان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان راهحل محور در مقایسه با گروه کنترل بر خودکنترلی و انسجام درونی موثر بودهاند (001/0>P). همچنین، یافتهها نشان داد که تفاوت معناداری بین اثربخشی دو درمـان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان راهحل محور بر نمرات خودکنترلی و انسجام درونی وجود نداشت (05/0<P). براساس یافتههای پژوهش، درمـان گروهی راهحل محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند بهعنوان رویکردهای کارآمد در افزایش انسجام درونی و خودکنترلی زنان دارای تعارضات زناشویی مورد استفاده قرار بگیرد.
مریم ستایش؛ محمد حاتمی؛ حسن احدی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ادراک خودکارآمدی و رفتارهای خودمراقبتی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب انجام شد. پژوهش حاضر کمی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری، شامل بیماران مبتلا به عروق کرونری قلب مراجعه کننده به مرکز قلب بیمارستان ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ادراک خودکارآمدی و رفتارهای خودمراقبتی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب انجام شد. پژوهش حاضر کمی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری، شامل بیماران مبتلا به عروق کرونری قلب مراجعه کننده به مرکز قلب بیمارستان مدائن تهران در شش ماهه دوم سال 1400 بود. در این پژوهش تعداد 34 بیمار مبتلا به عروق کرونری قلب با روش نمونهگیری داوطلبانه و هدفمند انتخاب و با شیوه تصادفی در گروههای آزمایش و گواه جایدهی شدند (18 بیمار در گروه آزمایش و 16 بیمار در گروه گواه). بیماران در آزمایش مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد Wynne et al. را طی یک و نیم ماه در 10 جلسه 75 دقیقهای دریافت نمودند. در این پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی Sherer et al. (SEQ) و پرسشنامه خودمراقبتی Galiana et al. (SCQ) استفاده شد. دادههای حاصل با تحلیل واریانس آمیخته با استفاده از نرم افزار آماری SPSS23 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی و رفتارهای خودمراقبتی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب تأثیر معنادار دارد. بر اساس یافتههای پژوهش میتوان چنین نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با بهرهگیری از شش فرایند پذیرش روانی، گسلش شناختی، خود تحت عنوان زمینه، تعامل با زمان حال، ارزش های مشخص شده و رفتار متعهدانه میتواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود ادراک خودکارآمدی و رفتارهای خودمراقبتی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری قلب مورد استفاده قرار گیرد.
Nasim Soltanian؛ Isaac Rahimian Boogar؛ Siavash Talepasand
چکیده
Aim: Non-pharmacological treatment models are offered to the diabetics to better manage their diabetes and blood sugar. This study compared two popular treatments which are evidenced to have an acceptable effect on diabetes. The purpose of this study was to compare the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) and health-promoting lifestyle intervention or diabetes self-management program (DSMP) in the management of HbA1c.Methods: A total of 60 patients referred to Tehran Diabetes Treatment centers were selected by convenience sampling and were assigned to three 20-member groups. ...
بیشتر
Aim: Non-pharmacological treatment models are offered to the diabetics to better manage their diabetes and blood sugar. This study compared two popular treatments which are evidenced to have an acceptable effect on diabetes. The purpose of this study was to compare the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) and health-promoting lifestyle intervention or diabetes self-management program (DSMP) in the management of HbA1c.Methods: A total of 60 patients referred to Tehran Diabetes Treatment centers were selected by convenience sampling and were assigned to three 20-member groups. The first group received ACT intervention, the second group received DSMP intervention, and the third group did not receive any intervention. All the three groups received relevant medications during the study. They were examined for glycated hemoglobin in the three phases of before the intervention, after the intervention and follow-up using blood tests. The data were analyzed using descriptive statistics and mixed-design analysis of varianceResults:. The results showed that both ACT and DSMP methods were effective in improving the Management of Glycated Hemoglobin Levels in Type 2 Diabetes (F=5.835, P value<0.005). In addition, the effectiveness was sustained until the follow-up phase (F=26.274, P value<0.001). However, the comparison of the two treatments showed that ACT was more effective than DSMP in post-test and follow-up phases (F=10.902, P value<0.001).Conclusion:. It seems that along with pharmacological treatments, ACT could be significantly effective in the management of glycated hemoglobin levels. Glycated hemoglobin levels were better managed with the lifestyle modification by ACT than DSMP
امین عزیزی؛ عبدالحسن فرهنگی؛ رضا حسین پور
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی (MBSR) بر باور تحصیلی، تنظیم هیجانی و سازگاری تحصیلی در دانشآموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر ایلام بود. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر مقطع متوسطه ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی (MBSR) بر باور تحصیلی، تنظیم هیجانی و سازگاری تحصیلی در دانشآموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر ایلام بود. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر ایلام در سال تحصیلی 1399 بوده که با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای تک مرحلهای، 45 دانشآموز بهعنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه باور تحصیلی والرند و همکاران (1992)، پرسشنامه تنظیم هیجانی گروس و جان (2003) و مقیاس سازگاری تحصیلی کلارک (1976) بود. دادهها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندراهه در نرمافزار SPSS-21 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین گروههای آزمایشی و گروه گواه از نظر متغیرهای وابسته (باور تحصیلی، تنظیم هیجانی و سازگاری تحصیلی) تفاوت معنیداری وجود دارد (001/0P<). همچنین بین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی به لحاظ اثربخشی بر تنظیم هیجانی تفاوت معنیداری وجود دارد (001/0P<). طبق نتایج این پژوهش هر دو درمان موجب افزایش باور تحصیلی، ارزیابی مجدد شناختی و سازگاری تحصیلی و همچنین موجب کاهش بازداری هیجانی در دانشآموزان میشوند. همچنین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت به درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی میزان ارزیابی مجدد شناختی را بیشتر افزایش میدهد و میزان بازداری هیجانی را بیشتر کاهش میدهد. لذا درمان ذهن آگاهی و پذیرش و تعهد بر باور تحصیلی، سازگاری تحصیلی و تنظیم هیجانی در دانشآموزان مؤثر است و از آن بهعنوان یک مداخله در درمان مشکلات روانشناختی، رفتار و تحصیلی دانشآموزان میتوان استفاده کرد.
