روان‌شناسی تربیتی
ایمان فرج اله چعبی؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ ناصر امینی
چکیده
هدف این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری و طرحواره درمانی بر کاهش اجتناب تجربه‌ای دانشجویان دارای اهمال‌کاری تحصیلی بود. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانشجویان نیمسال اول سال تحصیلی 1401-1400 دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بودند. نمونه اول پژوهش شامل 152 نفر ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری و طرحواره درمانی بر کاهش اجتناب تجربه‌ای دانشجویان دارای اهمال‌کاری تحصیلی بود. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانشجویان نیمسال اول سال تحصیلی 1401-1400 دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بودند. نمونه اول پژوهش شامل 152 نفر دانشجو بود که از میان هفت دانشکده و با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. سپس افراد انتخاب‌شده به پرسشنامه اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم پاسخ دادند و افرادی که نمره آن‌ها یک نمره بالاتر از انحراف معیار بود، جدا شدند. سپس از میان آن‌ها 60 نفر به-صورت تصادفی انتخاب و در سه گروه 20 نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) قرار گرفتند. گروههای آزمایشی درمان فعال‌سازی رفتاری و طرحواره درمانی را دریافت کردند، در حالی که روی گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. در این پژوهش از مقیاس اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم و پرسشنامه اجتناب تجربه‌ای چندبعدی گامز، جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیری و در نرم‌افزار SPSS-25 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هر دو درمان فعال‌سازی رفتاری و طرحواره درمانی بر کاهش اجتناب تجربه‌ای دانشجویان دارای اهمال‌کاری تحصیلی اثرگذار است (0001/0p< ،71/29F=)؛ با این حال، اثربخشی طرحواره درمانی بیشتر از درمان فعال‌سازی رفتاری بود (002/0p<). بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می‌توان از طرحواره درمانی و نیز درمان فعال‌سازی رفتاری برای کاهش اجتناب تجربه‌ای دانشجویان دارای اهمال‌کاری تحصیلی استفاده کرد.
مهدی زمستانی؛ ایران داودی؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ یداله زرگر
دوره 20، شماره 1 ، تیر 1392، ، صفحه 183-212
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان گروهی کوتاه مدت فعال‌سازی رفتاری و فراشناختی بر علایم افسردگی، اضطراب و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان (شامل خودسرزنشی، پذیرش، نشخوار فکری، بازارزیابی مثبت و فاجعه سازی) در دانشجویان بود. در یک طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون توأم با گروه کنترل، تعداد 41 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان گروهی کوتاه مدت فعال‌سازی رفتاری و فراشناختی بر علایم افسردگی، اضطراب و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان (شامل خودسرزنشی، پذیرش، نشخوار فکری، بازارزیابی مثبت و فاجعه سازی) در دانشجویان بود. در یک طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون توأم با گروه کنترل، تعداد 41 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز پس از ارزیابی بالینی اولیه و احراز شرایط پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه درمان فعال‌سازی رفتاری (13 نفر)، درمان فراشناختی (14 نفر) و گروه کنترل (14 نفر) تخصیص یافتند. گروههای آزمایشی 8 جلسه درمان هفتگی فعال‌سازی رفتاری و یا فراشناختی را دریافت داشتند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه راهبردهای شناختی تنظیم هیجانی بودند که در سه مرحله‌ی قبل از مداخله، پایان مداخله و پیگیری 2 ماهه تکمیل شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که هر دو درمان فعال‌سازی رفتاری و فراشناختی به طور مساوی بر علایم افسردگی و اضطراب اثربخش بودند. با این حال، تکنیک‌های درمانی با توجه به اثربخشی‌شان بر جنبه‌های مختلف تنظیم هیجان مانند بازارزیابی مثبت و فاجعه سازی به لحاظ آماری با هم متفاوت بودند؛ بدین صورت که درمان فراشناختی در مقایسه با درمان فعال‌سازی رفتاری در تعدیل این راهبردها اثربخش‌تر بود. در پیگیری 2 ماهه نیز نتایج درمانی کمابیش باقی مانده بودند؛ به جز متغیر پذیرش، که اثربخشی درمان فراشناختی در مقایسه با درمان فعال‌سازی رفتاری بر روی این راهبرد همچنان حفظ شده بود ولی نمرات گروه درمان فعال‌سازی رفتاری تا حدودی بازگشت نشان داده بود. با توجه به اثربخشی هر دو درمان بر علایم افسردگی، اضطراب و نیز راهبردهای شناختی تنظیم هیجان، درمان گروهی کوتاه مدت فعال‌سازی رفتاری و یا فراشناختی می‌توانند برای مراجعینی که جهت دریافت درمانی اثربخش و مقرون به صرفه به مراکز مشاوره دانشجویی مراجعه می‌کنند گزینه‌ی درمانی مناسبی باشند.
