روانشناسی تربیتی
مسلم امیری؛ جواد مصرآبادی؛ ابوالفضل فرید؛ سیاوش شیخعلیزاده
چکیده
پژوهش حاضر با هدف شناسایی حوزههای اثربخش مداخلات آموزشی-درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر مدیریت رفتار فردی در مطالعات گذشته و بر اساس مرور نظاممند انجام شد. جستجوی سوابق پژوهشی با استفاده از پایگاههای الکترونیکی متعدد داخلی، با استفاده از کلیدواژه-های: تئوری انتخاب، ویلیام گلسر یا ویلیام گلاسر، واقعیتدرمانی، واقعیتدرمانی ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف شناسایی حوزههای اثربخش مداخلات آموزشی-درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر مدیریت رفتار فردی در مطالعات گذشته و بر اساس مرور نظاممند انجام شد. جستجوی سوابق پژوهشی با استفاده از پایگاههای الکترونیکی متعدد داخلی، با استفاده از کلیدواژه-های: تئوری انتخاب، ویلیام گلسر یا ویلیام گلاسر، واقعیتدرمانی، واقعیتدرمانی گروهی، مدرسهکیفی یا مدارسکیفی، مدرسه گلسری یا مدارس گلسری، مدیریت راهبرانه، فرزندپروری مسالمتآمیز، فرزندپروری مبتنی بر تئوری انتخاب، تربیت فرزند بر اساس تئوری انتخاب و روانشناسی کنترل درونی انجام شد. محتوای مقالات بعد از استخراج، با چکلیست prisma مورد ارزیابی کیفی قرارگرفته و جهت بررسی دادهها از روش تحلیل محتوا استفاده شد. پس از جستجو و ارزیابی مطالعات، تحلیل نهایی بر روی 53 پژوهش با 62 متغیر مورد بررسی انجام گرفت. بیشترین پژوهشها به ترتیب شامل حوزههای مهارتهای فردی و اجتماعی با 16پژوهش، روابط بینفردی با 15پژوهش، اختلالات هیجانی-خلقی با 15پژوهش، اختلالات مخرب رفتاری با 10 پژوهش، و حوزه تعللورزی با 6 پژوهش بودند. یافتهها نشان داد که حوزههای اثربخش مداخلات آموزشی-درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب در 5 طبقه اختلالات هیجانی-خلقی، اختلالات مخرب رفتاری، تعللورزی، روابط بین فردی و مهارتهای فردی و اجتماعی جای میگیرند. نتایج این مطالعه میتواند به عنوان یک جمعبندی به روشن شدن هر چه بیشتر حوزههای اثربخش تئوری انتخاب بر مدیریت رفتار فردی کمک کرده و یک نقشه جامع برای انجام مطالعات به صورت منسجمتر و با کیفیتتر برای پژوهشگران در تحقیقات آتی فراهم آورد.
روانشناسی خانواده
بامداد شادی؛ معصومه آزموده؛ بابک کاشفی مهر؛ جواد مصرآبادی
چکیده
این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش تابآوری مثبتگرا و آموزش مبتنی بر ذهنیسازی در بهبود مؤلفههای تعامل والد-فرزند در مادران کودکان کمتوان ذهنی انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش دربرگیرنده کلیه مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی شهر تبریز در ...
بیشتر
این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش تابآوری مثبتگرا و آموزش مبتنی بر ذهنیسازی در بهبود مؤلفههای تعامل والد-فرزند در مادران کودکان کمتوان ذهنی انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش دربرگیرنده کلیه مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی شهر تبریز در سال 1401 به تعداد 4500 نفر بوده است. ابتدا از روش نمونهگیری خوشهای تصادفی استفاده شد و یکی از پنج مرکز بهزیستی شهر تبریز انتخاب گردید. سپس برای بهبود کیفیت دادهها و انتخاب مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی که بیشترین تطابق با اهداف پژوهش را داشتند، از روش نمونهگیری هدفمند استفاده شد. در این مرحله، ۴۵ نفر بر اساس معیارهای خاص پژوهش (معیارهای ورود و خروج) انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه جایگزین شدند. ابزار جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامه تعامل والد–فرزند پیانتا (1994) بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی در برنامه SPSS نسخه 26 انجام شد. نتایج نشان داد که هر دو مداخله بر مؤلفههای نزدیکی، وابستگی و تعارض تأثیر دارند، به عبارتی، آموزش تابآوری مثبتگرا و آموزش مبتنی بر ذهنیسازی اثربخشی قابل توجهی بر بهبود مؤلفههای نزدیکی، وابستگی و تعارض داشته ست (01/0>P)؛ همچنین، اثربخشی آموزش مبتنی بر ذهنیسازی در مقایسه با آموزش تابآوری مثبتگرا بر بهبود مؤلفههای نزدیکی و تعارض بیشتر بوده است (در مقایسه اثر دو روش بر مؤلفههای نزدیکی و تعارض، سطح معنیداری ذهنیسازی 001/0>P و تابآوری مثبتگرا 01/0>P بوده است).