روان‌شناسی خانواده
محبوبه عباسی قمی؛ حسن حیدری؛ مجتبی محمدی جلالی فراهانی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، اثربخشی طرحواره‌درمانی هیجانی برعزت نفس‌جنسی، کیفیت رابطه زناشویی، الگوهای ارتباطی و ناگویی -هیجانی در زوج‌های متعارض مراجعه‌کننده به مراکز‌مشاوره خانواده در قم انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی بود. جامعه-آماری، شامل کلیه زنان دارای تعارضات‌زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره استان قم در سال 1400 بود. ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، اثربخشی طرحواره‌درمانی هیجانی برعزت نفس‌جنسی، کیفیت رابطه زناشویی، الگوهای ارتباطی و ناگویی -هیجانی در زوج‌های متعارض مراجعه‌کننده به مراکز‌مشاوره خانواده در قم انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی بود. جامعه-آماری، شامل کلیه زنان دارای تعارضات‌زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره استان قم در سال 1400 بود. از این جامعه ۱۶ زوج به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به شیوه جایگزینی تصادفی در دو گروه طرحواره‌درمانی هیجان‌مدار (8 زوج)، و گواه (8 زوج) قرار گرفتند. هر دو گروه آزمایش، طی جلسات 60 دقیقه‌ای آموزش دریافت کردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه آلکسی‌تایمیای تورنتو (1986)، عزت‌نفس جنسی اسچوارز (1996)، کیفیت روابط زناشویی باسبی و همکاران (1995) و الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (1984) بود. داده‌ها با کمک نرم‌افزار SPSS و با روش تحلیل کوواریانس چند‌متغیره تحلیل شدند. یافته‌ها تفاوت معناداری را بین دو گروه آزمایش و گواه در عزت‌نفس‌جنسی، کیفیت رابطه زناشویی، الگوهای ارتباطی‌سازنده و ناگویی‌هیجانی در مرحله پس‌آزمون نشان دادند. نتایج نشان داد مداخله طرحواره درمانی هیجانی موجب افزایش میانگین سه متغیر عزت نفس جنسی، کیفیت رابطه زناشویی و ارتباط سازنده متقابل شد و همچنین موجب کاهش میانگین سه متغیر ارتباط توقع کناره گیری، ارتباط اجتناب متقابل و ناگویی هیجانی شد. لذا با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت طرحواره‌درمانی‌هیجان-مدار می‌تواند میزان عزت‌نفس‌جنسی، کیفیت‌روابط و الگوهای‌ارتباطی را افزایش و ناگویی‌هیجانی را کاهش دهند..
روان‌شناسی تربیتی
سیما مولایی؛ مریم کورورش نیا؛ مریم زرنقاش
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی الگوهای ارتباطی خانواده با تاب‌آوری روان‌شناختی؛ با واسطهگری طرحوارههای ناسازگار و نقشهای جنسیتی انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی در قالب یک مدل علّی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان دانشگاههای شیراز و شهید باهنر کرمان بود که از بین آنان 400 نفر دانشجو انتخاب شدند ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی الگوهای ارتباطی خانواده با تاب‌آوری روان‌شناختی؛ با واسطهگری طرحوارههای ناسازگار و نقشهای جنسیتی انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی در قالب یک مدل علّی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان دانشگاههای شیراز و شهید باهنر کرمان بود که از بین آنان 400 نفر دانشجو انتخاب شدند که به دلیل حذف موارد پرت 388 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار پژوهش الگوی ارتباطات خانواده ریچی و فیتزپاتریک (1990)، مقیاس طرحوارههای ناسازگار یانگ (1990)، مقیاس نقشهای جنسیتی بم (1974)، مقیاس تاب‌آوری فرایبورگ و همکاران (۲۰۰۵) بودند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل مسیر در نرم افزار ایموس استفاده گردید. نتایج تحلیل مدل اولیه براساس شاخص‌های برازش نشان داد مدل اصلاح شده برازش مطلوبی باداده-ها داشت. همچنین، مشخص شد که طرحوارههای ناسازگار به عنوان واسطهی اول و نقش جنسیتی زنانه به عنوان واسطه دوم بین رابطهی همنوایی و تاب‌آوری نقش واسطهگری ایفاء میکند. براین اساس می‌توان نتیجه گرفت که اگر در خانواده روابط موثری را بتوان ایجاد کرد می‌توان طرحوارههای سازگار و نقشهای جنسیتی را به خوبی در افراد ایجاد کرد و در نهایت آنان را برای کنار آمدن با مشکلات و تاب‌آوری آماده کرد.
