روان‌شناسی خانواده
محبوبه عباسی قمی؛ حسن حیدری؛ مجتبی محمدی جلالی فراهانی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، اثربخشی طرحواره‌درمانی هیجانی برعزت نفس‌جنسی، کیفیت رابطه زناشویی، الگوهای ارتباطی و ناگویی -هیجانی در زوج‌های متعارض مراجعه‌کننده به مراکز‌مشاوره خانواده در قم انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی بود. جامعه-آماری، شامل کلیه زنان دارای تعارضات‌زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره استان قم در سال 1400 بود. ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، اثربخشی طرحواره‌درمانی هیجانی برعزت نفس‌جنسی، کیفیت رابطه زناشویی، الگوهای ارتباطی و ناگویی -هیجانی در زوج‌های متعارض مراجعه‌کننده به مراکز‌مشاوره خانواده در قم انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی بود. جامعه-آماری، شامل کلیه زنان دارای تعارضات‌زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره استان قم در سال 1400 بود. از این جامعه ۱۶ زوج به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به شیوه جایگزینی تصادفی در دو گروه طرحواره‌درمانی هیجان‌مدار (8 زوج)، و گواه (8 زوج) قرار گرفتند. هر دو گروه آزمایش، طی جلسات 60 دقیقه‌ای آموزش دریافت کردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه آلکسی‌تایمیای تورنتو (1986)، عزت‌نفس جنسی اسچوارز (1996)، کیفیت روابط زناشویی باسبی و همکاران (1995) و الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (1984) بود. داده‌ها با کمک نرم‌افزار SPSS و با روش تحلیل کوواریانس چند‌متغیره تحلیل شدند. یافته‌ها تفاوت معناداری را بین دو گروه آزمایش و گواه در عزت‌نفس‌جنسی، کیفیت رابطه زناشویی، الگوهای ارتباطی‌سازنده و ناگویی‌هیجانی در مرحله پس‌آزمون نشان دادند. نتایج نشان داد مداخله طرحواره درمانی هیجانی موجب افزایش میانگین سه متغیر عزت نفس جنسی، کیفیت رابطه زناشویی و ارتباط سازنده متقابل شد و همچنین موجب کاهش میانگین سه متغیر ارتباط توقع کناره گیری، ارتباط اجتناب متقابل و ناگویی هیجانی شد. لذا با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت طرحواره‌درمانی‌هیجان-مدار می‌تواند میزان عزت‌نفس‌جنسی، کیفیت‌روابط و الگوهای‌ارتباطی را افزایش و ناگویی‌هیجانی را کاهش دهند..
روان‌شناسی تربیتی
سیما مولایی؛ مریم کورورش نیا؛ مریم زرنقاش
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی الگوهای ارتباطی خانواده با تاب‌آوری روان‌شناختی؛ با واسطهگری طرحوارههای ناسازگار و نقشهای جنسیتی انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی در قالب یک مدل علّی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان دانشگاههای شیراز و شهید باهنر کرمان بود که از بین آنان 400 نفر دانشجو انتخاب شدند ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی الگوهای ارتباطی خانواده با تاب‌آوری روان‌شناختی؛ با واسطهگری طرحوارههای ناسازگار و نقشهای جنسیتی انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی در قالب یک مدل علّی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان دانشگاههای شیراز و شهید باهنر کرمان بود که از بین آنان 400 نفر دانشجو انتخاب شدند که به دلیل حذف موارد پرت 388 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار پژوهش الگوی ارتباطات خانواده ریچی و فیتزپاتریک (1990)، مقیاس طرحوارههای ناسازگار یانگ (1990)، مقیاس نقشهای جنسیتی بم (1974)، مقیاس تاب‌آوری فرایبورگ و همکاران (۲۰۰۵) بودند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل مسیر در نرم افزار ایموس استفاده گردید. نتایج تحلیل مدل اولیه براساس شاخص‌های برازش نشان داد مدل اصلاح شده برازش مطلوبی باداده-ها داشت. همچنین، مشخص شد که طرحوارههای ناسازگار به عنوان واسطهی اول و نقش جنسیتی زنانه به عنوان واسطه دوم بین رابطهی همنوایی و تاب‌آوری نقش واسطهگری ایفاء میکند. براین اساس می‌توان نتیجه گرفت که اگر در خانواده روابط موثری را بتوان ایجاد کرد می‌توان طرحوارههای سازگار و نقشهای جنسیتی را به خوبی در افراد ایجاد کرد و در نهایت آنان را برای کنار آمدن با مشکلات و تاب‌آوری آماده کرد.
روان‌شناسی خانواده
سپیده پیامانی؛ احمد علیپور؛ مرتضی مرادی دولیسکانی؛ مجید صفاری نیا
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی مدل گاتمن و آموزش تنظیم هیجان مدار بر الگوهای ارتباطی و صمیمت زناشویی زنان متأهل در معرض طلاق شهر تهران بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث گردآوری داده‌ها، نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل نابرابر خواهد بود. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از کلیه زنان متقاضی طلاق مراجعه ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی مدل گاتمن و آموزش تنظیم هیجان مدار بر الگوهای ارتباطی و صمیمت زناشویی زنان متأهل در معرض طلاق شهر تهران بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث گردآوری داده‌ها، نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل نابرابر خواهد بود. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از کلیه زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به کلینیک و مرکز مشاوره «دلسا» و «آرامش» شهر تهران در سال 1402 بود. از بین جامعه آماری با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند 48 نفر انتخاب و سپس به صورت جایگزینی تصادفی و براساس معیارهای ورود در دو گروه آزمایشی (16 نفر آزمایش اول، 16 نفر آزمایش دوم و 16 نفر گروه کنترل) گمارده شدند. گروه آزمایشی در جلسات درمانی شرکت کردند. در حالیکه گروه کنترل درمانی را دریافت نکرد و در لیست انتظار قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه الگوهای ارتباطی (CPQ، 1984) و پرسشنامه صمیمت زناشویی باگازوری بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که هر دو مداخله آموزش تنظیم هیجان و مدل گاتمن باعث افزایش صمیمت زناشویی و بهبود الگوهای ارتباطی آزمودنی‌ها شده است (05/0p<). از بین دو مداخله آموزش تنظیم هیجان در افزایش صمیمت زناشویی و بهبود الگوهای ارتباطی روش مؤثرتری می‌باشد (001/0p<). همچنین در مراحل پس آزمون و پیگیری بین اثربخشی دو مداخله بر خودانتقادی و پریشانی روان شناختی تفاوتی معناداری مشاهده شد ( 05/0 >P).
