روانشناسی خانواده
کوثر حسینیان لنگوری سرخی؛ عباس بخشی پور رودسری؛ محمد شادبافی؛ مهسا پیشکار اهراب
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی تصویر بدن در ارتباط پیوند والدینی با اختلالات خوردن در دانشآموزان دختر بود. طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی بود . بدین منظور نمونهای به حجم 215 نفر از دانشآموزان دختر متوسطۀ دوم شهرستان بابلسر در زمستان سال تحصیلی 02-1403 به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شد. جهت اندازهگیری ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی تصویر بدن در ارتباط پیوند والدینی با اختلالات خوردن در دانشآموزان دختر بود. طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی بود . بدین منظور نمونهای به حجم 215 نفر از دانشآموزان دختر متوسطۀ دوم شهرستان بابلسر در زمستان سال تحصیلی 02-1403 به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شد. جهت اندازهگیری متغیرها از پرسشنامههای پیوند والدینی پارکر (Parker, et al., 1979)، ترس از تصویر بدن (Littleton, et al., 2005) و مقیاس تشخیص اختلال خوردن (Stice, et al., 2000) استفاده شد. جهت تجزیهوتحلیل دادهها از ماتریس همبستگی و مدلیابی معادلات ساختاری بر روی نرمافزارهای SPSS24 وAMOS24 استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که پیوند با مادر بهصورت مستقیم (0/19-=P<0/05, β) و با میانجی تصویر بدن اختلالات خوردن را پیشبینی نموده است (0/11-=P<0/01, β). اثر مستقیمی برای پیوند با پدر با اختلالات خوردن یافت نشد، اما پیوند با پدر نیز بهصورت غیرمستقیم اختلالات خوردن را پیشبینی نموده است (0/09-=P<0/01, β) . بر اساس یافتههای پژوهش میتوان برنامههای مداخلهای و توانمندسازی برای والدین و افراد در خطر بهمنظور اصلاح تصویر بدن و پیشگیری از اختلالات خوردن طراحی کرد.
فریبا کلانتری؛ ایران داودی؛ سودابه بساک نژاد؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ مجید کاراندیش
چکیده
هدف از پژوهش حاضر مطالعهی تأثیر روش درمانی عقلانی- هیجانی رفتاری بر نمایه توده بدن، خودکارآمدی وزن و تصویر بدن در وجوانان دختر 18-14 سال دارای اضافهوزن شهر اهواز بود. بدین منظور با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس و از طریق فراخوان عمومی و پس از ارزیابیهای اولیه و تشخیص داشتن اضافهوزن توسط متخصص تغذیه 36 نفر انتخاب و درسه ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر مطالعهی تأثیر روش درمانی عقلانی- هیجانی رفتاری بر نمایه توده بدن، خودکارآمدی وزن و تصویر بدن در وجوانان دختر 18-14 سال دارای اضافهوزن شهر اهواز بود. بدین منظور با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس و از طریق فراخوان عمومی و پس از ارزیابیهای اولیه و تشخیص داشتن اضافهوزن توسط متخصص تغذیه 36 نفر انتخاب و درسه گروه آزمایش، پلاسیبو و فهرست انتظار به صورت تصادفی قرار گرفتند. گروه آزمایش در 12 جلسه 90 دقیقهای شرکت کردند و علاوه بر دریافت برنامه رژیم غذایی و وزنکشی هفتگی، مداخلهی روانشناختی نیز دریافت کردند. گروه پلاسیبو به تعداد جلسات گروه آزمایش در جلسات جداگانه شرکت کردند و علاوه بر دریافت برنامه رژیم غذایی و وزنکشی هفتگی، هر هفته نیز گزارش فرمهای پایش خود را ارائه میدادند. اما گروه فهرست انتظار هیچگونه پایش و مداخلهای دریافت نکردند. هر سه گروه در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری پرسشنامههای مربوط به متغیرهای پژوهش را تکمیل کردند. تحلیل دادهها با روش تجزیهوتحلیل کوواریانس در سطح معنیداری (05/0p<) نشان داد که در مرحله پسآزمون از نظر نمایه توده بدن بین گروه آزمایش و پلاسیبو با فهرست انتظار تفاوت معنیدار بود، اما بین گروه آزمایش و پلاسیبو در مرحله پسآزمون تفاوت معنیدار نبود. ولی در مرحله پیگیری تفاوت معنیدار بود. یعنی این که هر دو گروه در مرحله پسآزمون کاهش وزن داشتند ولی در مرحله پیگیری دو ماه و نیمگروه آزمایش وزن کاهشیافته خود را حفظ نمودند در حالی که گروه پلاسیبو بازگشت وزن داشتند. همچنین نتایج نشان داد که این درمان منجر به افزایش خودکارآمدی وزن و کاهش نارضایتی از تصویر بدن در گروه آزمایش در مرحله پسآزمون و پیگیری گردید.
