فاطمه بیگلری؛ مسلم اصلی آزاد؛ سیدعلی میری سنگتراشانی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر اضطراب کووید-19 و تحمل پریشانی بهبودیافتگان کرونا ویروس اجرا شد. پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران بهبود یافته کووید-19 شهر شیراز در شش ماهه پاییز و زمستان سال 1399 بود. در این پژوهش ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر اضطراب کووید-19 و تحمل پریشانی بهبودیافتگان کرونا ویروس اجرا شد. پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران بهبود یافته کووید-19 شهر شیراز در شش ماهه پاییز و زمستان سال 1399 بود. در این پژوهش تعداد 31 بیمار بهبود یافته کووید-19 با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی (کابات- زین، 2003) را طی یک ماه در 8 جلسه 75 دقیقهای به صورت آنلاین دریافت نمودند. پرسشنامههای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب کرونا ویروس (علیپور و همکاران، 1398) (CDAS) و پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) (DTQ) (سیمونز و گاهر، 2005) بود. دادههای حاصل از پژوهش به شیوه به شیوه تحلیل واریانس آمیخته تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر اضطراب کووید-19 و تحمل پریشانی بهبودیافتگان کرونا ویروس تأثیر معنادار داشته (0001>P) و توانسته منجر به کاهش اضطراب کووید-19 و بهبود تحمل پریشانی این افراد شود. بر اساس یافتههای پژوهش حاضر میتوان چنین نتیجه گرفت که شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی با بهرهگیری از نگرش ذهنآگاهانه، فعالیتهای ذهنآگاهانه، پرداختن به احساسات و هیجانات مشکلساز و تمرینات تنفس میتواند به عنوان یک مداخله موثر جهت کاهش اضطراب کووید-19 و بهبود تحمل پریشانی بهبودیافتگان کرونا ویروس مورد استفاده گیرد.
رضا پاشا؛ آذر سراج خرمی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، اثربخشی شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر نشخوار فکری و نگرشهای ناکارآمد بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و وسواسی- جبری بود. این پژوهش یک طرح آزمایشی با پیشآزمون- پسآزمون بود. حجم نمونه شامل 80 بیمار مبتلا به اختلال افسردگی و وسواس بود که طبق تشخیص روانپزشک و برحسب ملاکهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، اثربخشی شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر نشخوار فکری و نگرشهای ناکارآمد بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و وسواسی- جبری بود. این پژوهش یک طرح آزمایشی با پیشآزمون- پسآزمون بود. حجم نمونه شامل 80 بیمار مبتلا به اختلال افسردگی و وسواس بود که طبق تشخیص روانپزشک و برحسب ملاکهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی تشخیص داده شده و به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در گروه آزمایشی و گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای بهکارگرفته شده شامل پروتکل شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی ساختهی سگال، ویلیامز و تیزدیل، پرسشنامهی نشخوارفکری و پرسشنامهی نگرشهای ناکارآمد بود. برای اجرا، ابتدا از هر دو گروه پیشآزمون گرفته شد. سپس، گروه آزمایشی طی 8 جلسه 90 دقیقهای با روش شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی آموزش دیدند و بعد از اتمام جلسات از هر دو گروه پسآزمون گرفته شد. جهت تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی موجب کاهش نشخوارفکری و نگرشهای ناکارآمد در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و وسواسی-جبری در گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل در مرحلهی پسآزمون شد (001/0p<). در نهایت میتوان چنین نتیجه گرفت که در رویکرد شناختی مبتنی بر ذهنآگاهی، افراد از طریق رابطهی جدیدی که با افکار برقرار میکنند، احساس بهبودی بیشتری پیدا میکنند. به همین علت پیشبینی میگردد که بتوان از این روش درمانی هم بهصورت انحصاری و هم تلفیقی در درمان اختلالات روانی و جسمی استفاده نمود.