حسین شکرکن؛ سیداسماعیل هاشمی شیخ‌شبانی؛ بهمن نجاریان
چکیده
در مطالعه حاضر، رابطه برخی پیشایندهای شخصیتی و انگیزشی خودناتوان سازی تحصیلی با این متغیر مورد بررسی قرار گرفت. به علاوه، رابطه خودناتوان سازی با برخی پیامدهایش، نظیر عملکرد تحصیلی بعدی، نگرش نسبت به تقلب و اقدام به آن بررسی شد. 436 دانش‌آموز پسر سال اول دبیرستان به صورت تصادفی ...
بیشتر
در مطالعه حاضر، رابطه برخی پیشایندهای شخصیتی و انگیزشی خودناتوان سازی تحصیلی با این متغیر مورد بررسی قرار گرفت. به علاوه، رابطه خودناتوان سازی با برخی پیامدهایش، نظیر عملکرد تحصیلی بعدی، نگرش نسبت به تقلب و اقدام به آن بررسی شد. 436 دانش‌آموز پسر سال اول دبیرستان به صورت تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند و پرسشنامه‌های اقتباس شده از PALS توسط آنها تکمیل گردید. نتایج نشان داد که از بین هدفهای تبحری، تنها هدف تبحری دانش‌آموز با خود ناتوان سازی رابطه (منفی) داشت. به علاوه، غیر از هدف عملکردی والدین، هیچ یک از هدفهای عملکردی (عملکردگرا و عملکردگریز) دانش‌آموز، کلاس و معلم، خودناتوان‌سازی را پیش‌بینی نکردند. تحلیل کوواریانس نشان داد هدفهای عملکردگریز خواه با هدفهای تبحری همراه شوند خواه نشوند، اثری روی درگیری در خودناتوان سازی ندارند. سایر نتایج نشان داد که متغیرهای کارآمدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی قبلی به صورت منفی و بدبینی به مدرسه به صورت مثبت خودناتوان‌سازی را پیش‌بینی کردند و بین دو گروه قومی (فارس و عرب‌زبان) در استفاده از راهبردهای خودناتوان‌سازی تفاوتی مشاهده نشد. تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که کلیه متغیرهای پیش بین با خودناتوان‌سازی تحصیلی رابطه چندگانه دارند. نتایج مربوط به متغیرهای پیامد، آشکار ساخت که خودناتوان سازی با عملکرد تحصیلی بعدی رابطه منفی، و با نگرش نسبت به تقلب و اقدام به آن رابطه مثبت دارد. در پایان، رابطه بین هدفهای پیشرفت و خودناتوان سازی از نظر برخی مسایل فرهنگی و بافت تعلیم و تربیت مورد بحث قرار می‌گیرند.
