زهرا امام زمانی؛ اسحق رحیمیان بوگر؛ علی مشهدی
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بافتاری بر ترس از ارزیابی منفی و ترس از ارزیابی مثبت افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود. پژوهش حاضر در چارچوب طرح تک-آزمودنی A-B انجام شد. جامعه آماری از کلیه افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی شهر مشهد در سال 1400 تشکیل می‌شد که از بین آنان 12 نفر با نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بافتاری بر ترس از ارزیابی منفی و ترس از ارزیابی مثبت افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود. پژوهش حاضر در چارچوب طرح تک-آزمودنی A-B انجام شد. جامعه آماری از کلیه افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی شهر مشهد در سال 1400 تشکیل می‌شد که از بین آنان 12 نفر با نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی‌ها طی 16 جلسه هفتگی 1 ساعته، طرحواره درمانی بافتاری را دریافت کردند. ابزارهای بکار رفته در پژوهش شامل فرم تجدیدنظر شده مقیاس مختصر ترس از ارزیابی منفیCarleton et al. و مقیاس ترس از ارزیابی مثبتWeeks et al. می‌شد. داده‌ها با استفاده از درصد بهبود، شاخص تغییر پایا، اندازه اثر ناهمپوش و تحلیل دیداری تحلیل شدند. شاخص تغییر پایا (<96/1)، درصد بهبود (>25%) و درصد داده‌های غیرهمپوش تاثیر معنادار مداخله را در کاهش ترس از ارزیابی منفی و ترس از ارزیابی مثبت همه آزمودنی‌ها نشان دادند. درصد بهبود در مرحله پیگیری نشان داد درمان در کاهش ترس از ارزیابی منفی و مثبت موثر بود. برمبنای یافته‌ها طرحواره درمانی بافتاری با ادغام رویکرد‌های موج سوم، در کاهش ترس از ارزیابی منفی و مثبت موثر بود. بنابراین می‌توان طرحواره درمانی بافتاری را به عنوان درمانی اثربخش برای اختلال اضطراب اجتماعی پیشنهاد نمود.
محسن دوستکام؛ سپیده پورحیدری؛ فائزه کریمی صدر؛ سید ابوالفضل حسینی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای بر سوگیری تعبیر چهره و ترس از ارزیابی منفی در دانشجویان دارای خصیصه پارانوئید انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با روش پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی شهر کاشمر در سال 1398 ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای بر سوگیری تعبیر چهره و ترس از ارزیابی منفی در دانشجویان دارای خصیصه پارانوئید انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با روش پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی شهر کاشمر در سال 1398 که بر اساس پرسشنامه بالینی چندمحوری میلون -3 و ملاکهای DSM-5 دارای خصیصه پارانوئید تشخیص داده شده‌اند، تشکیل دادند (بر اساس آمار به دست آمده از این مرکز 60 نفر). از این تعداد، 20 دانشجو دارای خصیصه پارانوئید به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 20 نفر). گروه آزمایش 16 جلسه درمان شناختی رفتاری واحدپردازه‌ای چورپیتا را دریافت کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه چندمحوری بالینی؛ سوگیری تعبیر چهره‌های مبهم و مقیـاس تـرس از ارزیـابی منفـی بود که قبل و بعد از مداخله توسط هر دو گروه تکمیل گردید. داده-های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS-22 و آمار استنباطی تحلیل کواریانس تحلیل شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد با حذف اثر نمره‌های پیش آزمون سوگیری تعبیر چهره و ترس از ارزیابی منفی به عنوان متغیر همپراش اثر اصلی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه‌ای بر سوگیری تعبیر چهره و ترس از ارزیابی منفی در پس‌آزمون معنی دار است(05/0 P <). لذا می‌توان از درمان شناختی رفتاری واحدپردازه‌ای به عنوان یک روش موثر برای کاهش سوگیری تعبیر و ترس از ارزیابی منفی افراد دارای خصیصه پارانوئید بهره گرفت.
