مومنه قادری؛ فریده دوکانه ای فرد؛ پانته آ جهانگیر؛ احمد وثوق تقی دیزج
چکیده
پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل پیش‌بینی پریشانی روانشناختی بر اساس تنظیم هیجانی با میانجیگری سازگاری با ناباروری در زنان نابارور صورت پذیرفت. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی از طریق الگویابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان نابارور مراجعهکننده به مرکز ناباروری رویان شهر تهران در سه ماهه تابستان سال 1398 بود. نمونه آماری ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل پیش‌بینی پریشانی روانشناختی بر اساس تنظیم هیجانی با میانجیگری سازگاری با ناباروری در زنان نابارور صورت پذیرفت. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی از طریق الگویابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان نابارور مراجعهکننده به مرکز ناباروری رویان شهر تهران در سه ماهه تابستان سال 1398 بود. نمونه آماری شامل 350 زن نابارور بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامههای سازگاری روانی- اجتماعی با بیماری دروگیتس، تنظیم هیجانی گارنفسکی و همکاران و پریشانی روانشناختی بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری و در نرمافزار SPSS و AMOS ویراست 23 صورت گرفت. نتایج نشان داد تنظیم هیجانی مثبت و منفی و سازگاری با ناباروری بر پریشانی روانشناختی زنان نابارور دارای اثر مستقیم معنادار هستند (01/0>p). علاوه بر این، نتایج بوت استراپ نشان داد که سازگاری با ناباروری در رابطه بین تنظیم هیجانی مثبت و منفی با پریشانی روانشناختی زنان نابارور دارای نقش میانجیگری معنادار است (01/0>p). در نهایت الگوی پیشنهادی از برازش مناسبی برخوردار بود. با توجه به نقش میانجی معنادار سازگاری با ناباروری لازم است که درمانگران بالینی با بکارگیری روش‌های درمانی روانشناختی کارآمد، سازگاری روانی-اجتماعی زنان نابارور را بهبود بخشند.
مسلم اصلی آزاد؛ سعیده خاکی؛ طاهره فرهادی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت‌درمانی آنلاین بر اضطراب و پریشانی روانشناختی بهبودیافتگان کووید-19 انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بهبودیافتگان بیماری کووید-19 شهر اصفهان در سه ماهه تابستان سال 1399 بود. در این پژوهش تعداد 26 بیمار بهبود یافته با روش نمونه‌گیری ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت‌درمانی آنلاین بر اضطراب و پریشانی روانشناختی بهبودیافتگان کووید-19 انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بهبودیافتگان بیماری کووید-19 شهر اصفهان در سه ماهه تابستان سال 1399 بود. در این پژوهش تعداد 26 بیمار بهبود یافته با روش نمونه‌گیری گلوله‌برفی انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 13 بیمار). گروه آزمایش واقعیت‌درمانی (گلاسر، 2013) را طی یک ماه در 10 جلسه 75 دقیقه‌ای به صورت آنلاین دریافت نمودند. پرسشنامههای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب (بک و همکاران، 1988) و پرسشنامه پریشانی روانشناختی (کسلر و همکاران، 2002) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که واقعیت‌درمانی آنلاین بر اضطراب و پریشانی روانشناختی بهبودیافتگان کووید-19 تأثیر معنادار داشته (p<0/001) و توانسته منجر به کاهش اضطراب و پریشانی روانشناختی این بیماران شود. بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که واقعیت‌درمانی با بهره‌گیری از فنونی همانند تمرکز بر زمان حال، اجتناب از انتقاد افراطی و آموزش مسئولیت‌پذیری می‌تواند به عنوان یک درمان کارآمد در جهت کاهش اضطراب و پریشانی روانشناختی بهبودیافتگان کووید-19 مورد استفاده گیرد.
زهرا قاسمی؛ ایلناز سجادیان؛ محمدعلی نادی؛ شهاب الدین ذوفقاری
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بسته درمانی مثبت‌نگر ایرانی- اسلامی بر بهزیستی روانشناختی و پریشانی روانشناختی دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شهر اصفهان در سال تحصیلی ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بسته درمانی مثبت‌نگر ایرانی- اسلامی بر بهزیستی روانشناختی و پریشانی روانشناختی دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شهر اصفهان در سال تحصیلی 98-1397 بود. در این پژوهش تعداد 30 دانش‌آموز د دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم با روش نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه گمارده شدند (15 دانش‌آموز در گروه آزمایش و 15 دانش‌آموز در گروه گواه). گروه آزمایش بسته درمانی مثبت‌نگر ایرانی- اسلامی را طی سه ماه در 11 جلسه 75 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسشنامههای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس خودسنجی التزام عملی به اعتقادات اسلامی (نویدی، 1376)؛ پرسشنامه بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989) و پرسشنامه پریشانی روانشناختی (کسلر و همکاران، 2003) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر توسط نرمافزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بسته درمانی مثبت‌نگر ایرانی- اسلامی بر بهزیستی روانشناختی و پریشانی روانشناختی دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم تأثیر معناداری داشته است(p <0/001). بدین صورت که این بسته روانشناختی توانسته منجر به بهبود بهزیستی روانشناختی و کاهش پریشانی روانشناختی دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شود.
نیکتا برومندیان؛ نوراله محمدی؛ چنگیز رحیمی طاقانکی
چکیده
هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر شیوه‌های تعاملی و روان‌نمایشگری بر خودآگاهی هیجانی دختران نوجوان با پریشانی روانشناختی بود. روش پژوهش حاضر آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. شرکت‌کنندگان پژوهش شامل 33 دختر 16-14 ساله دانش‌آموز با پریشانی روانشناختی در سال تحصیلی 96-1395 بود. ایشان با ...
بیشتر
هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر شیوه‌های تعاملی و روان‌نمایشگری بر خودآگاهی هیجانی دختران نوجوان با پریشانی روانشناختی بود. روش پژوهش حاضر آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. شرکت‌کنندگان پژوهش شامل 33 دختر 16-14 ساله دانش‌آموز با پریشانی روانشناختی در سال تحصیلی 96-1395 بود. ایشان با نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. مداخله در چارچوب 10 جلسه دوساعته به روش درمان گروهی مبتنی بر شیوه‌های تعاملی و روان‌نمایشگری صورت گرفت و شرکت‌کنندگان در مراحل خط پایه و پس از درمان توسط دو پرسشنامه پریشانی روانشناختی کسلر و خودآگاهی هیجانی ریف مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس یک متغیره و چندمتغیره تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که گروه‌درمانی به شیوه‌های تعاملی و روان‌نمایشگری اثر معنی‌داری در افزایش خودآگاهی هیجانی (Eta=0.50)، مؤلفه‌های آن شامل تمایز گذاری هیجانات (Eta=0.25)، به اشتراک‌گذاری کلامی هیجان(Eta=0.42) داشته است و در مقایسه تنها درمان روان‌نمایشگری به شکل معنی‌داری توانسته مؤلفه آگاهی بدنی هیجان(Eta=0.35) را نیز بهبود ببخشد. یافته‌ها به‌طورکلی بیانگر آن است که گروه‌درمانی به شیوه‌های تعاملی و روان‌نمایشگری علاوه بر کمک به‌سلامت روانشناختی نوجوانان، بر بهبود خودآگاهی هیجانی آن‌ها نیز مؤثر است.
