احمد عبدالخانی؛ پروانه ولوی؛ سیدجلال هاشمی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تجربه زیسته دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر شوش از شایستگی اجتماعی انجام شده است. این مطالعه از نوع کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی انجام شد. روش: برای گزینش مشارکت‌کنندگان دارای اطلاعات غنی در پژوهش حاضر، از تشخیص پژوهشگر و اعلام آمادگی دانش‌آموزان و برای گردآوری اطلاعات از مصاحبۀ نیمه ساختمند استفاده ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تجربه زیسته دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر شوش از شایستگی اجتماعی انجام شده است. این مطالعه از نوع کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی انجام شد. روش: برای گزینش مشارکت‌کنندگان دارای اطلاعات غنی در پژوهش حاضر، از تشخیص پژوهشگر و اعلام آمادگی دانش‌آموزان و برای گردآوری اطلاعات از مصاحبۀ نیمه ساختمند استفاده شد و مصاحبه‌ها تا مرحلۀ وقوع اشباع ادامه یافت، به همین رو حجم نمونۀ نهایی را 20 مشارکت‌کننده تشکیل داد. سپس داده‌های حاصل از مصاحبه با استفاده از روش ون منن برای کشف معنای تجربیات دانش‌آموزان از شایستگی اجتماعی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌های این مطالعه شامل 2 مضمون اصلی و 13 مضمون فرعی است. مضمون اصلی اول خودآگاهی اجتماعی اشت که شامل 5 مضمون فرعی مثل هم‌دلی، توسعه دیگران، خدمت-محوری، توانایی نفوذ و آگاهی سیاسی می‌شود و مضمون اصلی دوم مهارت اجتماعی است که شامل 8 مضمون فرعی مثل ارتباطات، توسعه پیوند‌ها، رهبری، همکاری، قابلیت‌های گروهی، ایجاد تعهد، مدیریت تعارض و تحول‌گرایی است. با توجه به یافته‌های این مطالعه به نظر می‌رسد که بهترین راه افزایش شایستگی اجتماعی ایجاد درک صحیح از شایستگی‌ها توسط والدین، اولیاء، مدرسه و مسئولین جامعه است. شایستگی‌های اجتماعی معیارهای مناسبی برای عملکرد افراد هستند که افراد را قادر می‌سازند وظایفی را که برعهده دارند با موفقیت انجام دهند.
قربان کیانی؛ غلامحسین مکتبی؛ ناصر بهروزی؛ ذکراله مروتی
چکیده
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر افزایش شایستگی اجتماعی، عملکرد در تکالیف نظریه‌ی ذهن و کمکطلبی دانش‌آموزان دارای ناتواناییهای یادگیری بود. در این پژوهش افرادی که در یک مطالعهی آزمایشی شرکت کردند، شامل 40 نفر از دانش‌آموزان پسر کلاسهای پنجم و ششم ابتدایی شهر اهواز بودند که به روش تصادفی چند مرحلهای ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر افزایش شایستگی اجتماعی، عملکرد در تکالیف نظریه‌ی ذهن و کمکطلبی دانش‌آموزان دارای ناتواناییهای یادگیری بود. در این پژوهش افرادی که در یک مطالعهی آزمایشی شرکت کردند، شامل 40 نفر از دانش‌آموزان پسر کلاسهای پنجم و ششم ابتدایی شهر اهواز بودند که به روش تصادفی چند مرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای مطالعه، مقیاس شایستگی اجتماعی فلنر، آزمون نظریه‌ی ذهن استیمن و مقیاس کمکطلبی پنتریچ و ریان بودند. آزمودنیها به دو گروه (1 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل) تقسیم شدند. آموزش هوش هیجانی در گروه آزمایش به کارگرفته شد، ولی گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. پیش- آزمون و پس- آزمون در مورد گروه آزمایش و گروه کنترل انجام شد. نتایج به وسیلهی آمار توصیفی و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری (MONCOVA) تحلیل شد. یافتهها نشان داد که بین دو گروه تفاوت معنیداری وجود دارد، عملکرد گروه آزمایش در شایستگی اجتماعی، عملکرد در تکالیف نظریه‌ی ذهن و کمکطلبی در پس- آزمون افزایش یافته بود. این یافته ها اهمیت به کارگیری آموزش هوش هیجانی را بر بهبود عملکردهای اجتماعی دانش‌آموزان دارای ناتواناییهای یادگیری مطرح نمود.
