روانشناسی بالینی
آمنه دشتی؛ یداله زرگر
چکیده
چکیده با ایدهپردازی خودکشی ریسک سطوح رفتار خودکشیگرا افزایش مییابد. از اینرو بررسی این پدیده پیچیده و چند عاملی، در نمونههای غیربالینی و بویژه زنان ضروری است. هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل ساختاری ایدهپردازی خودکشی بر اساس مولفههای استرس ادراک شده و خودخاموشی با در نظر گرفتن نقش میانجی دشواری در تنظیم هیجان در زنان بوده ...
بیشتر
چکیده با ایدهپردازی خودکشی ریسک سطوح رفتار خودکشیگرا افزایش مییابد. از اینرو بررسی این پدیده پیچیده و چند عاملی، در نمونههای غیربالینی و بویژه زنان ضروری است. هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل ساختاری ایدهپردازی خودکشی بر اساس مولفههای استرس ادراک شده و خودخاموشی با در نظر گرفتن نقش میانجی دشواری در تنظیم هیجان در زنان بوده است. بر این اساس با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای، 350 دانشجوی زن دانشگاه شهید چمران اهواز به عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکتکنندگان با آگاهی و رضایت کامل مقیاس ایدهپردازی خودکشی بک Beck & Steer, 1991))، پرسشنامه استرس ادراک شده (Cohen, Kamarck, & Mermelstein, 1983) ، مقیاس خودخاموشی (Jack & Dill, 1992) و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (Gratz, & Roemer, 2004) را تکمیل نمودند. جهت ارزیابی روابط مفروض و تجزیه و تحلیل دادههای جمعآوری شده، از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. مطابق با نتایج پژوهش، تمامی مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم تعبیه شده در مدل، معنادار بوده و از برازش قابل قبولی برخوردار بودند (001/0>p). این نتایج به این معناست که؛ متغیرهای استرس ادراک شده، خودخاموشی و دشواری در تنظیم هیجان قدرت پیشبینیکنندگی بالایی برای ایدهپردازی خودکشی در زنان دارند. به علاوه یافتهها حاکی از آن است که متغیرهای پیشبین همگی در مجموع 23 درصد واریانس ایدهپردازی خودکشی را پیشبینی میکند.
روانشناسی بالینی
منا محمدی؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ ایران داودی؛ سعید افروز پور؛ مهدی سلیمانی
چکیده
چکیدهشواهد موجود حاکی از وجود دو نوع خودشیفتگی به شکل خودبزرگبین و آسیب پذیر است. هدف مطالعهی حاضر پیشبینی راهبردهای خودابرازگری دفاعی و اظهاروجودی بر اساس خودشیفتگی خودبزرگبین و آسیبپذیر بود. نمونه پژوهش حاضر شامل222 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود که به روش تصادفی طبقهای نسبی انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده ...
بیشتر
چکیدهشواهد موجود حاکی از وجود دو نوع خودشیفتگی به شکل خودبزرگبین و آسیب پذیر است. هدف مطالعهی حاضر پیشبینی راهبردهای خودابرازگری دفاعی و اظهاروجودی بر اساس خودشیفتگی خودبزرگبین و آسیبپذیر بود. نمونه پژوهش حاضر شامل222 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود که به روش تصادفی طبقهای نسبی انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر پرسشنامهی خودشیفتگی مرضی و مقیاس راهبردهای خودابرازگری بود. در این پژوهش جهت تحلیل دادهها از همبستگی متعارف (کانونی) استفاده شد. یافتهها نشان داد که ترکیب خطی راهبردهای خودابرازگری دفاعی و اظهاروجودی به وسیلهی ترکیب خطی متغیرهای پیشبین قابل پیشبینی است. همچنین راهبردهای خودابرازگری دفاعی و اظهاروجودی به وسیلهی خودشیفتگی خودبزرگبین قابل پیشبینی هستند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که متغیرهای پیش بین 28 درصد از واریانس متغیرهای ملاک را تبیین میکنند. بنابراین میتوان گفت که نقش خودشیفتگی خودبزرگ بین و خودشیفتگی آسیب پذیر در پیشبینی راهبردهای خودابرازگری قابل توجه است.
روانشناسی بالینی
مهین اعتمادنیا؛ پارسا جوانمرد؛ مجید محمود علیلو؛ عباس بخشی پور رودسری؛ منصور بیرامی
چکیده
مطالعه حاضر، به بررسی مدل سهگانه آسیبپذیری در تبیین نشانههای افسردگی، اضطراب فراگیر و اضطراب اجتماعی با هدف ارزیابی هر سطح مدل آسیبپذیری با در نظر گرفتن آسیبپذیری روانشناختی اختصاصی سبک ادراک نزدیکی خطر برای اضطراب فراگیر و اضطراب اجتماعی پرداخت. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان ...
بیشتر
مطالعه حاضر، به بررسی مدل سهگانه آسیبپذیری در تبیین نشانههای افسردگی، اضطراب فراگیر و اضطراب اجتماعی با هدف ارزیابی هر سطح مدل آسیبپذیری با در نظر گرفتن آسیبپذیری روانشناختی اختصاصی سبک ادراک نزدیکی خطر برای اضطراب فراگیر و اضطراب اجتماعی پرداخت. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه های ارومیه بود که از میان آن ها تعداد 340 نفر (177 پسر، 162 دختر) از دانشجویان به صورت در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه پنج عاملی نئو (NEO-FFI)، پرسشنامه کنترل اضطراب (ACQ-R)، پرسشنامه سبک ادراک نزدیکی خطر (LMSQ-R) و فرم کوتاه مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (DASS)، پرسشنامه نگرانی پن (PSWQ) و پرسشنامه وحشت زدگی و هراس آلبانی (APPQ) پاسخ دادند. یافتههای تحلیل مسیر نشان داد که نورزگرایی به طور مثبت میتواند نشانههای هر سه اختلال را پیشبینی کند، اما برونگرایی با کنترل نورزگرایی، به طور منفی میتواند تنها نشانههای افسردگی و اضطراب اجتماعی را پیشبینی کند. کنترل ادراک شده، بعد از ثابت نگه داشتن اثر ابعاد سرشتی، تنها توانست نشانههای اضطراب فراگیر را پیشبینی کند. در مورد آسیبپذیری اختصاصی، یافتهها نشان دادند که با کنترل ابعاد عمومی زیستی و روانشناختی، سبک ادراک نزدیکی خطر پیشبینیکننده اختصاصی اضطراب نیست. نتایج این مطالعه دارای تلویحاتی در زمینه مدلهای فراتشخیصی مربوط به اختلالهای هیجانی و نقش ابعاد آسیبپذیری عمومی و اختصاصی در آغاز، شدت و سیر اختلالهای روانی است.
روانشناسی بالینی
حورا ابراهیمی راد؛ ایلناز سجادیان
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آموزش فرزندپروری ذهنآگاهانه بر ابراز وجود مثبت و خلقوخوی دانشآموزان دختر با اختلالات درونیسازی بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری را کلیه دانشآموزان دختر دورهی دوم ابتدایی با اختلالات درونیسازی شهر اصفهان در سال ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آموزش فرزندپروری ذهنآگاهانه بر ابراز وجود مثبت و خلقوخوی دانشآموزان دختر با اختلالات درونیسازی بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی و از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری را کلیه دانشآموزان دختر دورهی دوم ابتدایی با اختلالات درونیسازی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1399-1398 به همراه مادرانشان تشکیل دادند. از جامعه مذکور30 دانشآموز-مادر به شیوهی دردسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برنامه آموزش فرزندپروری ذهنآگاهانه، طی 8 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. ابزار پژوهش، مقیاس خلقوخو (مالهوترا، 1993)، مقیاس ابراز وجود (گمبریل و ریجی، ۱۹۷۵) و سیاهه رفتار کودک (آخنباخ، 1991) بود. در این پژوهش از روش تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر استفاده شده است. نتایج نشان داد که در ابراز وجود مثبت و خلقوخو بین پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0p<). مجذور سهمی اتا نشان میدهد که 2/17 درصد از تفاوت بین دو گروه در ابراز وجود مثبت و 1/79 درصد از تفاوت در خلقوخو مربوط به آموزش فرزندپروری ذهنآگاهانه بوده است. همچنین میزان تأثیر آموزش فرزندپروری در مرحله پیگیری در بهبود ابراز وجود مثبت 21 درصد و در بهبود خلقوخوی دانشآموزان دختر 36 درصد بهدست آمد. بنابراین متخصصان میتوانند از آموزش فرزندپروری ذهنآگاهانه میتوانند به منظور بهبود ابراز وجود مثبت و خلقوخوی دانشآموزان دختر دارای اختلال درونیسازی بهره ببرند.
روانشناسی بالینی
آسیه مظلوم قاضیانی؛ مریم قربانی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر تعادل عاطفی، احساس انسجام روانی و خودکارآمدی در بیماران فیبرومالژیا انجام گرفت. طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل بیماران فیبرومالژیا مراجعه کننده به مرکز علوم پزشکی شهر اصفهان در سال 1400 بودند که از این بین 24 بیمار براساس ملاکهای ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر تعادل عاطفی، احساس انسجام روانی و خودکارآمدی در بیماران فیبرومالژیا انجام گرفت. طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل بیماران فیبرومالژیا مراجعه کننده به مرکز علوم پزشکی شهر اصفهان در سال 1400 بودند که از این بین 24 بیمار براساس ملاکهای ورود به مطالعه، به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفری آزمایش و کنترل جایگذاری شدند. افراد گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای در دوره درمان هیجان مدار شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل، مداخلهای صورت نگرفت. ابزار گردآوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه تعادل عاطفه اسپین داینر (2010)، پرسشنامه حس انسجام درونی آنتونفسکی (1993) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر (1982) پاسخ دادند. دادههای پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری در نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شد. نتایج فرضیه اصلی پژوهش نشان داد که درمان هیجان مدار بطور موثری سبب افزایش احساس مثبت، احساس انسجام روانی، خودکارآمدی در بیماران فیبرومالژیا شهر اصفهان شده است (01/ 0p<). همچنین نتایج فرضیه فرعی اول نشان داد که درمان هیجان مدار بطور موثری سبب افزایش احساس انسجام روانی در ابعاد قابل درک بودن و قابل مدیریت بودن در بیماران فیبرومالژیا شهر اصفهان شده است (05/ 0p<). بنابراین توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد میگردد که درمان هیجان مدار جهت افزایش ساس مثبت، احساس انسجام روانی، خودکارآمدی در بیماران فیبرومالژیا استفاده نمود.
روانشناسی بالینی
شهرزاد قرهباغی؛ مرجان کیان؛ مریم مقدسین
چکیده
هدف پژوهش بررسی اثربخشی برنامه درسی تربیت جنسی بر سلامت روان و رشد خودمراقبتی دانشآموزان دوره اول متوسطه بود. رویکرد پژوهشی کمی از نوع نیمهآزمایشی در نظر گرفته شد. جامعه آماری دانشآموزان مدارس دولتی دوره اول متوسطه ناحیه یک شهر کرج بودند که به روش نمونهگیری دردسترس تعداد 30 دانشآموز دختر پایه هفتم به صورت دو گروه 15 نفره (آزمایش ...
بیشتر
هدف پژوهش بررسی اثربخشی برنامه درسی تربیت جنسی بر سلامت روان و رشد خودمراقبتی دانشآموزان دوره اول متوسطه بود. رویکرد پژوهشی کمی از نوع نیمهآزمایشی در نظر گرفته شد. جامعه آماری دانشآموزان مدارس دولتی دوره اول متوسطه ناحیه یک شهر کرج بودند که به روش نمونهگیری دردسترس تعداد 30 دانشآموز دختر پایه هفتم به صورت دو گروه 15 نفره (آزمایش و کنترل) یک مدرسه دولتی انتخاب شدند. ابزار پژوهش سه پرسشنامه پرسشنامه سلامت روان مقدسین (2022)، پرسشنامه خودمراقبتی جاودان (1396) و چکلیست محققساخته بود که به منظور بررسی اثربخشی یادگیری طرح مداخلهگر و در قالب پیشآزمون و پسآزمون با گروه آزمایش و گروه کنترل بکار رفت. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک متغیره استفاده شد. یافتهها نشان داد برنامه درسی تربیت جنسی بر برخی مؤلفههای سلامت روان در سطح 01/0 p<تأثیر معنیداری داشته و در ابعاد خودمراقبتی (جسمانی، اجتماعی و معنوی) برنامه تربیت جنسی بر رشد خودمراقبتی عاطفی، روانی و جسمانی 01/0 p<تأثیر معنیداری داشته است. همچنین تفاوت معنیدار نمرات پسآزمون گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل نشانگر اثربخشی طرح مداخلهگر تربیت جنسی بود. با توجه به یافتهها به سیاستگذاران آموزش و پرورش توصیه میشود برنامه درسی تربیت جنسی با رویکرد اسلامی-بومی و بر اساس مبانی فلسفی، اجتماعی و فرهنگی ایران طراحی نموده و به صورت رسمی به عنوان یکی از مهارتهای ضروری آموزشی و فرهنگی در مدارس آموزش داده شود تا دانشآموزان در محیط اجتماع دچار آسیبهای ناخواسته و پنهان نشوند.
روانشناسی بالینی
نورا شهمیری؛ جوانشیر اسدی؛ لیلا سادات عزیزی ضیابری؛ حسن عبداله زاده
چکیده
ژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر اضطراب بدنی- اجتماعی، رفتارهای تکانشی و خودتنظیمی هیجانی افراد مبتلا به چاقی انجام گردید. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان مبتلا به چاقی ساکن شهر تهران در سال 1401 بود. روش پژوهش از نوع شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری (یک ماهه) با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمودنیها ...
بیشتر
ژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر اضطراب بدنی- اجتماعی، رفتارهای تکانشی و خودتنظیمی هیجانی افراد مبتلا به چاقی انجام گردید. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان مبتلا به چاقی ساکن شهر تهران در سال 1401 بود. روش پژوهش از نوع شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری (یک ماهه) با گروه کنترل و گمارش تصادفی آزمودنیها است که در آن دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل در سه مرحله بایکدیگر مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس اضطراب بدنی- اجتماعی (SPA) هارت و همکاران (1989)، پرسشنامه تکانشگری (BIS-11) بارت و همکاران (2004) و مقیاس خودتنظیمی ﻫﯿﺠﺎنی هافمن و کاشدان (2010) استفاده شد.نخست، تعداد 30 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده و بهصورت تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. سپس، گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را طی 8 جلسه درمانی، هفتهای یک جلسه 90 دقیقهای دریافت کرد. هر دو گروه در سه مرحله زمانی پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری یک ماهه مورد سنجش قرار گرفتند. دادهها با روش تحلیل واریانس چندمتغیره و با استفاده از نرمافزار SPSS-22 تحلیل شدند. یافتههای پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب بدنی- اجتماعی، رفتارهای تکانشی و خودتنظیمی هیجانی زنان مبتلا به چاقی اثربخش بوده است (05/0=p). بنابراین نتیجه میگیریم که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را میتوان به عنوان مداخلهای -اثربخش جهت کاهش اضطراب بدنی- اجتماعی و رفتارهای تکانشی و بهبود خودتنظیمی هیجانی در افراد مبتلا به چاقی بکار برد.